Ayşece Şiiri

Ayşece Şiiri | Ali YÜCE

Ayşece

Hem yoktu hem vardı
Büyük bir kentin
Gecekondu semtinde
Küçük bir kız vardı
Adı Ayşece

Nar tanesi kar tanesi
Anasının bir tanesi
Gözleri vardı boncuk
Elleri vardı pamuk
Herkes onu çok severdi

Günlerden bir gün
Gide de gelmeye o gün
Bulut oldu yel oldu
Yağmur yağdı sel oldu
Alıp götürdü evini anasını
Ayşece'yi öksüz koydu

Bir bekledi iki bekledi
Ayşece'nin babası
Eli balyoz dili yılan
Bir kadınla evlendi
Dövdü günde üç öğün
Güzel kızı çirkin analık
Yanık ekmek yedirdi
Su içirdi boz bulanık

Evden kaçtı Ayşece
Az gitti uz gitti
Kırk gece kırk gündüz gitti
Baktı analık arkasında
Ha ulaştı ha ulaşacak
Bir kayaya seslendi

Açıl kayam açıl
Şıkırt açıldı kaya
Ayşece girdi içine
Kapan kayam kapan
Şıkırt kapandı kaya
Güzel Ayşece içerde
Eteği dışarda kaldı

Gördü eteği analık
Yalancıktan ağladı
Açıl kayam açıl
Kaya açılmadı
Bir gelinböceği olup
Pır pır uçmaya başladı
Bakakaldı analık

Ali YÜCE

Ali YÜCE

çocuk şiirleri okul şiirleri eğitici şiirler öğretici şiirler amatör şiirler şiirlerimiz öğrenci şiirleri belirli gün ve haftalar şiirleri

Kırık Cam

Kim kırdı bu camı

Öğretmenim
Cam mı
Ne camı

Kim kırdı
Dedim bu camı

Öğretmenim
Bağışlayın
Ben kırdım
Simit satar öderim

Deyince
Gözleri yaşardı
Öğretmenimin

Cahit ZARİFOĞLU

Cahit ZARİFOĞLU

Sevdiklerim

Okula gidişimi severim
Uçuç böceğinin kolumda gezmesini
Akasya yapraklarının başıma değmesini
Annemin bakışını severim
Meyve ağaçlarının bir gecede açmasını
Tavşanın korkup yuvasına kaçmasını
Arkadaşımın gülüşünü severim
Serin bahar rüzgarının yüzüme değmesini
Güzel renkli tırtılın dut yapraklarını yemesini
Babamın evde oluşunu severim.
Çam ağaçlarının kışın bile yeşil kalmasını
Kartalların çok yüksek yere yuva yapmasını.

Süreyya BERFE

Konuk

Büyümek

Çimenler
Ip-ıslak
Ben ağlayınca

Bir serçe
Konar pencereye
Ben gülünce

Gök masmavi
Bakıyorum diye
Bir gün

Kapıyı çalacak
Komşu çocuklar
Ben yürüyünce

İşte
Böyle böyle
Büyüyorum
Bir gündüz geliyor
Bir gece

Cahit ZARİFOĞLU

Cahit ZARİFOĞLU

Bit Pazarından Büro Sandalyesi

Hakkım olmasa bile büro sandalyesi,
Bir yerden ele geçti arttı hâl seviyesi...

Otuz yıl kadar oldu buna oturmayalı,
Adi bir şey üstünde olduk ki sıkıntılı...

Şahsımız çok geç kalmış onu hiç almayalı,
Bu ne rahat bir şeymiş ki ona oturmalı...

Koltuk gibi çok rahat bizi dinlendiriyor,
Ev sandalyesi değil pek huzursuz etmiyor...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK