Şeker Çocuklar Şiiri

Şeker Çocuklar Şiiri | Hayati OTYAKMAZ

Şeker Çocuklar

Güzel nakışlı
Mâsum bakışlı
Irmak akışlı

Ah bu çocuklar
Şeker çocuklar

Oynayıp koşar
Durmayıp coşar
Günahsız yaşar

Ah bu çocuklar
Şeker çocuklar

Evin zineti
Gönlün neşesi
Hakk'ın nimeti

Ah bu çocuklar
Şeker çocuklar

İlgiyi sezer
Güllere benzer
Sevgisi yeter

Ah bu çocuklar
Şeker çocuklar.


Hayati OTYAKMAZ

Hayati OTYAKMAZ

çocuk şiirleri okul şiirleri eğitici şiirler öğretici şiirler amatör şiirler şiirlerimiz öğrenci şiirleri belirli gün ve haftalar şiirleri

Geçmişe yolculuk

Geçmişe özlem duyuyorum
Hayal ediyorum
Ne kadar güzeldi çocukluk
Sanki hiç bir şey soruluyordu benden.

Hayat toz pembeydi çocukken,
Sevmek,sevilmek her şey çok güzeldi.
Küçükken hep oyuncak ayımla,bebeklerimle oynardım
Ve şimdiyse biliyorum ki büyüyorum

Hiranur Demir

Bir Çocuk Bahçesinde

Çocuklar beni de alın içerinize,
Ben de güzel oyunlar oynamayı bilirim,
Çocuklar, imreniyorum şimdi size,
Yıllar oluyor ki kırıldı çemberim.

Benim de devleri vardı masallarımın,
Keloğlan kahramanıydı sihirli dünyamın,
Periler uyurdu altında kiraz dallarının,
Bir çini kadar zengindi içi dünyamın.

Benim de sapanlarım vardı söğüt dalından yapılı
Benim de kuşlarım vardı kafessiz ve şen,
Bir güzel evim vardı ki altın kapılı,
Benim de bir annem vardı ağlarken gülen.

Ceyhun Atuf KANSU

Ceyhun Atuf KANSU

Dünya Çocuk Hakları Günü 14

20 Kasımlar dünya çocuk hakları günü,
Almayalım ellerden çocukların gücünü…

Kız olsun erkek olsun kayırma hakkımız yok,
İnançlı inançsız karışma hakkımız yok…

Ne sosyal statüsü ne ırkı ilgilendirir,
Çocuklar korunmalı hakları verilmelidir…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Kağıttan Mermiler

toprak yolların tozunda öğrendik yürümeyi
dizimiz yara, elimiz bere içindeyken
hiç oyuncak küreklerimiz olmadı bizim
ha babam tırnak sallardık derecik kumlarına
naylon pabuçlarımız sevkıyat kamyonlarımızdı
üç adım öteye vızır vızır işleyen.

boyumuzun yettiği çatılardan aşırdığımız
kiremitlerden inşa ederdik "tombik" kulelerini
mahallenin en büyük tümseğini "kale"den sayardık
"kale benim"der zaptederdik tepedekilerin "kale"lerini
"kızdı kızdı"larımız vardı saklı kemerlerin şaklayan sesiyle
silahlarımız tahtadandı, ölmemek için "kıpırdama"yeterdi.
makaradan "okatan"lar, lastikten sapanlarımız vardı
birde üfleme borularımız...
mermileri kağıttandı.

marifetti eline batırmadan soymak "şeker dikeni"ni
bedavadan şeker bulmuşcasına sevinirdik
gün boyu kolay kolay girmezdik evlere
körpe sarmaşık yapraklarıyla bastırırdık açlığımızı
çağlasını talanla tükettiğimiz zerdali ağacının
gövdesinden sızan "bal"a üşüşürdük
aç bebelerin memeye saldırması gibi.

sundurmalardan yürüttüğümüz naylon terlikler
ya yüz gram kırık leblebi ederdi
yahut elli gram keçiboynuzu
parası olanlar beş miskete
bazen bir elmalı şeker ısmarlardı
bazen de tornavida ucunda şeker macunu.

hiç eskimezdi katmerli naylon toplarımız
"yakan top" "tek vuruş", "tek kale"
ve tek top ile oynanırdı bütün bu oyunlarımız

"aşık" atardık, malzemesi koyun dizinin eklem yerinden
"ilik" oynardık gazoz kapaklarıyla
gazoz kapaklarının bir değeri vardı o zaman
yani paramız yoktu ama oyun çoktu bizde
"kuyu kazmaca", "uzun eşek" filan
bir çocuk dünyamız vardı ki bizim
biz küçücüktük, o dünya kocaman.

Hürdemi Nevzat Bayramoğlu

Hürriyet Demir