Eğitim Sitesi

Atatürk'ün Çocukluğu Şiiri

Atatürk'ün Çocukluğu Şiiri | Kasım KAPLAN

Atatürk'ün Çocukluğu

Atam Selanik'te doğdu
Süper zekâ bir çocuktu
Tarlalarda çalıştı
Okulda rakibi yoktu.
*
Zübeyde Hanım, annesi
A.Rıza efendi, babası
Baba öldü, yetim kaldı
Köye götürdü dayısı.
*
Okumayı çok isterdi
Askerliği çok severdi.
Büyüdü yurdu kurtardı
Artık muradına erdi.

Kasım KAPLAN

add

tag Atatürk'ün Çocukluğu Kasım KAPLAN çocukluk şiirleri çocuklarla ilgili şiirler eğitici öğretici bilgilendirici şiirler seçme güzel şiirler

Atatürk'ün Çocukluğu Şiiri Hakkında Yorum Yazın

  

Atatürk'ün Çocukluğu Şiiri Hakkındaki Yorumlar

Sudenur HIZARCI Evet bjraz komik olmuş başlığı dikkat çekici ama gerçekten bjraz komik cümleler... 2014-10-20

ZEYNEP NUR ÇINAR BİRAZ DAHA DÜZGÜN OLSAYDI DAHA GÜZEL OLURDU. DALGA GEÇER GİBİ OLMUŞ VE KOMİK [SÜPER ZEKA BİR ÇOCUKTU] 2013-04-08

irem süper aglattı beni 2012-05-16

melisa aynur kaplan güzelmiş keşke atatürkü göreblsek 2011-12-16

SÜPER HARİKAYMIŞ BEN ÇOK BEĞENDİM 2011-11-25

Yazılan son 5 yorum gösteriliyor.

İçerikle ilgili 5 yorum yazılmış.

Benzer Atatürk Şiirleri

On Kasımda

On Kasımda Atatürk
Gözlerini yumdu
Bütün bayraklar yarıya indi
Atatürk öldü diye

Herkesin yüzü hüzünlüydü
Atatürk öldü diye
Atatürk en büyük önderdi
Seni çok seviyoruz ATAM

BEGÜM PAMUK

Başkomutan Atatürk

Atatürk sen bizi düşmanlardan kurtardın.
Sen bize tahta başında alfabeyi öğrettin ATATÜRK!
Bizim ATATÜRK'ÜMÜZ.
BÜTÜN çocuklar, seni çoksever canım ATATÜRKÜM!
SİZ TEKSİNİZ ATATÜRK'ÜMÜZ!!

AGAH KÜLTÜR KARS HALİL 3-A

Atatürk'ün Bir Saaiti Vardı

Atatürk'ün bir saati vardı
Yediveren gül gibi açardı

Atatürk'ün bir atı vardı
Etiler'den beri yaşardı

Atatürk'ün bir resmi vardı
Buğday tarlası gibi ağardı

Atatürk'ün bir saati vardı
Durmadı

Melih Cevdet Anday

Melih Cevdet Anday

Mustafa Kemal'in Atı

Daha da parlamıştı güzelleşmişti al at
Mustafa Kemal'in bindiği günden beri.
Sanki bilinmez bir rüzgârla dolmuştu
Göğe göğe kalkıyordu alevden başıyla
Uçar ayaklariyle oyuyordu yeri.

Kimseyi bindirmiyordu üstüne artık
Bindirmez ya, Mustafa Kemal'in atı o.
Bunca at arasında neden onu seçmişti,
Nasıl tutmuştu ak elini alnında
Artık dağın taşın saltanatı o

Çok zorladı suvari alayının yiğit binicileri
Al ata binebilmek imkânsız.
Öyle damarlanıyordu ki derisi bir sızı duyuyorlardı.
Öyle çılgınlaşıyordu ki köpük köpük
Nerdeyse düşecekti nârin allığıyla cansız.

Alay kumandanı aldı işi demir avucuna
Bir alay bir ata vuramaz mı gem?
Kendi denedi yanık bilgisiyle yılların,
Sustu karşıdan dehşetle, kaygıyla, hayranlıkla bütün suvariler
Al at, al at, deli ve muhteşem.

Aylar geçti aradan
Binicisiz al at başı boş dolaşıyordu.
Arpanın yulafın samanın vakti kurudu kara toprakta,
Alaya öyle nekes günler geldi ki
Kısmette bir avuç ot bile bulmak zordu.

Atların yemleri gayri kısık mı kısık
Azbuz ağaç kabuğu, keçi boynuzu, küsbe.
Söyleniyordu öbür atlar aralarında al at için
"Bizimle torba takan bu, ne işe yarar,
Bu, at değil süs be."

Suvariler düşündü ki kısıma küçücük bir çare var.
Nasıl olsa faydasız,
Parmakları acılı, gözleri bulanık,
Bir sabah tımarında al atı saldılar.

Hemen çekildi al at bozkıra
Ancak bir kuşun atımı, ne çok ne az.
Alay nereye gitse o da peşinde gidiyordu ufuktan,
Kötülüyordu, bakımsız gün gün garip,
Felek kimsede parıltısını bırakmaz.

Öyle incelmişti ki boşlukta
Yaşıyan sanki rüzgârlarıydı.
Eski sevdalar kadar uzak,
Bir yaprak düşmüştü içinden,
Sarıydı.

Al at çağırmalarını duymazlığa getiriyordu,
Pişman olmuştu suvariler ta baştan ama.
Yalnız ilişiğini kesmemişti hiç
Dağdaki boz kayadan kızaran gök üstünde hareketsiz duruyordu
Her akşam istiklâl Marşı'yla yapılırken yoklama.

.......................................

Bir gün girdi alay en çetin savaşına
Kılıçtan arta kaldı toprak.
Yaya cengi can komadı alanda
Açıldı göğe doğru
Gönülle al kan, göğüsler ak.

Sürdü döğüş akşamaca
Şanlı alay çekilmek emrini aldı.
Ağırdı sillesi kaderin
At kopmuş, kılıç kopmuş, göğde kopmuş
Suvari alayı koca bir masaldı.

İşte ansızın hücum dört nalında al at
Gelirdi alayın önüne düşman tarafından, geri giderdi.
Şaşırdı herkes,
Herkes düşündü söylediğini ecelin:
Al at acap en derdi?

Sezdi alay kumandanı durumu hemen
At bin diye haykırdı yönlere
Yel oldu ölümlerden öte cümlesi,
Vardılar bir solukta yamaçlardan
Düşmanın ardçı koyup kaçtığı yere.

Düştüler peşine yurda el atmışların,
Buğday büyüyüşiyle rahat,
Su çağlayışıyla çabuk,
Yıldız akışıyla şahlanmış
En önde bir sancak misali al at.

Alay uzandı gerisine doğru büyük düşman birliklerinin
Saldırırken cephelerden ordu.
Kılıç aydınlığı doldurmuştu bayırı düzü gökçe,
Parlarken kuvvet üstünde hak
Can ecelden görünmüyordu.

.................................

Zaferden sonra çok aradı alay Mustafa Kemal'in al atını
Al at sır olmuştu yaşamakta.
Kimi uçmuş dedi ardına göğün,
Kimi yatır olmuş dedi vatanın yüce uykusu kadar
Ama bir parıltı vardı uzakta

Ki parlar bağzı günler akşam yoklamasında
Bir yele, bir köpük, bir dört nal hızıyla batı.
Nakşolur mavilik üstüne efsaneden
Bin kırmızıyla, bin rüzgârla, bin şahadetle
Mustafa Kemal'in al atı

Behçet Kemal ÇAĞLAR

Behçet Kemal ÇAĞLAR

Atatürk Şiirleri, Atatürk'ün Çocukluğu Şiiri