Öğretmenim Şiiri

Öğretmenim Şiiri | ELİF AKSU

Öğretmenim

ÖĞRETMEN SAÇAR SEVGİ
BİZLERE VERİR BİLGİ
HEPİMİZE ŞART EĞİTİM
DEĞİL Mİ ÖĞRETMENİM?

SORULAR SORSAM SANA
CEVAP VERİR MİSİN ÖĞRETMENİM?
HATALAR YAPSAK DA
AFFEDER MİSİN ÖĞRETMENİM?

SEN VERDİN EMEĞİNİ
SEVDİN BİZLERİ DEĞİL Mİ ÖĞRETMENİM?
KARŞILIĞINI VERECEĞİZ
MERAK ETMEYİN

ELİF AKSU

elif aksu öğretmenler günü şirleri öğretmen ile ilgili şiirler eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri amatör kısa şiirler

Öğretmenim

Kara tahtana ak yazılar yazdık:
'Bizi burda bırakıp
Gitme güzeller güzeli'
Kalp kalbe karşı resimler çizdik:
Seni hep seviyoruz
Sevgimiz çok ezeli.

Ta ki gideceğine aklımız kesince
Aldı hepimizi derinden derine bir düşünce.
Önce gözlerimiz dolu dolu oldu
Sonra yüreğimiz burkuldu, ellerimiz titredi
Boğazımıza düğümlendi bütün sözcükler
Anladık seni çok seviyoruz öğretmenim,
Gözyaşlarımız defterlerin üstüne düşünce.

Duyduk ki, Kuvayı Milliye'ye katılacaksınız
Atam gibi, Nene Hatun gibi
Zaferden zafere atılacaksınız.

Oradaki öğrencileriniz daha minikmiş
Üstelik okumaya, yazmaya, sevgiye susuz
Onların da ellerinden tutacaksınız besbelli
Bunları bilmek, ediyor bizleri teselli.

Biraz daha büyüyüp
Kendi kanatlarımızla
Uçmayı öğrendiğimiz zaman
İlk sana doğru uçacağız.
Yıllar sonra bile olsa
Sizi bulup
Sevgilerimizi sunacağız
Sevgili öğretmenim.


Mustafa UZELLİ

MUSTAFA UZELLİ

Öğretmenim

Hani küçüktüm, masumdum bir zamanlar
Sormuştun, ne olacaksın büyüdüğünde diye
"Şair" deyivermiştim, çıkmıştı ağzımdan bir kez
İşte seni anlatıyorum satırlarımda, hala o günkü saflığımla

Yazmayı bilmiyorken harf oldun hece oldun, gösterdin bana,
Bazen oldun baba,bazen de sabır abidesi bir ana.
Seninle öğrendim,dersi ve hayatı kana kana,
Çocukların gibi davrandın ,şefkatle yaklaştın bana.

Zordu hayat; karanlıklar, kötülükler vardı hep
Toz pembe masallar gibi değildi siluet
Gözlerimdeki ışıktan ilham alıp
Yılmadın, öğrettin; yürekten bizi severek.

Hazan mevsimidir Kasım, senin mevsimin
Hiçbir zaman bıkmadı ki o ateşli yüreğin
Nasıl fer verirse bahar soğuk şubat karına
Öyle güneşim oldun, donmuş kış ayazıma.

Sihirli bir el gibisin, karanlık dünyama dokunan
Kara tahtada hatırlarım bakışlarını, yalvaran
Her bir harfi öğretmek için günlerce, haftalarca
Dil dökersin sabırla, o kutsal sıfatınla...

Öğretmen kandır, candır , ab-ı hayattır,
Sonsuza kadar okunacak bir destandır,
Şu fanilik içinde savrulmaktır, var olmaktır,
Ve solmaktır bir gül misali, sonra yok olmaktır,
Ama asla unutulmamaktır, şu gök kubbede hoş bir seda bırakmaktır.

Rabia BOZKURT

Dünyanın Bütün Çiçeklerini

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Bütün çiçekleri getirin buraya,
Öğrencilerimi getirin, getirin buraya,
Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer
Bütün köy çocuklarını getirin buraya,
Son bir ders vereceğim onlara,
Son şarkımı söyleyeceğim,
Getirin, getirin? ve sonra öleceğim.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum.
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları,
Geniş ovalarda kaybolur kokuları?
Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri,
Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin görün beni,
Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Ben bir köy öğretmeniyim, bahçıvanım,
Ben bir bahçe suluyorum gönlümde,
Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden
Ne güller fışkırır çilelerinde,
Kandır, hayattır, emektir benim güllerim
Korkmadım, korkmuyorum ölümden,
Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
En güzellerini saymadım çiçeklerin,
Çocukları, öğrencilerimi istiyorum
Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini,
Köy okullarında açan, gizli ve sessiz,
O bakımsız ama kokusu eşsiz çiçek.
Kimse bilmeyecek seni, beni kimse bilmeyecek
Seni, beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Okulun duvarı çöktü altında kaldım,
Ama ben dünya üstündeyim, toprakta.
Yaz kış bir şey söyleyen sonsuz toprakta,
Çile çektim, yalnız kaldım, ama yaşadım.
Yurdumun çiçeklenmesi için, daima yaşadım,
Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.
Şimdi ustum, örtün beni, yatırın buraya,

Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini,
Bacımın suladığı fesleğenleri,
Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini,
Avluların pembe entarili hatmisini,
Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın,
Aman Isparta güllerini de unutmayın,
Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum
Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Baharda Polatlı kırlarında açan,
Güz geldi mi Kop dağına göçen,
Yürükler yaylasında, Toroslarda eğleşen,
Muş ovasından, Ağrı eteğinden,
Gücenmesin, bütün yurt bahçelerinden
Çiçek getirin, örtün beni,
Eğin türkülerinin içine gömün beni.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Ben mezarsız yaşamayı diliyorum,
Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum,
Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın,
Tarumar olmasın istiyorum, perişan olmasın,
Beni bilse bilse çiçekler bilir dostlarım,
Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim,
Çiçeklerde açar benim gizli arzularım.

Ceyhun Atuf KANSU

Ceyhun Atuf KANSU

Biricik Öğretmenim

Öpmek istiyorum hep o şefkatli elleri.
Yerimde sayıyordum alıp geçtin ileri.
Bana hep sen öğrettin o güzel bilgileri.
Benim bilgi kaynağım, sevgili öğretmenim.

Hep okulda geçirsem günleri, geceleri,
Daha erken öğrensem harfleri, heceleri.
Sende saklı bulunan o güzel bilgileri,
Ben de almak isterim biricik öğretmenim.

İstemez oldum artık vefasız geceleri.
Hep sınıfımda olsam, okusam heceleri.
Atamın önerdiği olmam istenen yeri,
Bana sen hazırladın biricik öğretmenim.

Hakkı ÇEBİ

Hakkı ÇEBİ