Gülün Sevdası Şiiri

Memleket

Uzaktan sevme beni.

Cesaretsiz,

Ürkekçe olmasın aşkın.

Ben senin memleketinim.

Ben senin baba ocağın.

Soğumuş olsa da duvarları,

Sımsıcak yuvan.

Ben varlığının nedeni,

Ben , sen olmuşum.

Sen de, ben sanki…

Doğduğun, doyduğun,

Var olduğun toprağın,

Memleketin havasını solumak,

Koynunda sabahlamak,

İnsanıyla paylaşmak varken,

Uzaktan sevmek ne demek?

Görevden,

Minnet borcundan,

Belki de kendinden kaçmak.

Hasret çekme azgın dalgalar gibi.

Özlemini rüzgarlara yükleme.

Sürükleme bulutları üstüme.

Yağmurlar ıslatmasın anılarını.

Dikili bir ağacın olsun bende.

Kuşlar tünesin daldasına.

Gölgesinde barınsın insanlar,

Salıncak ol çocuklara,

Lunapark ol, meyve ol..

Kuru sofralara katık ol.

Eller duaya kalkarken, seni ansın.

Durdukça hep ismin hatırlansın.

Bohçan dolu olsun, sona yürürken.

Paylaşıma bir çivi çak.

Bakarsın birler çoğalır.

Onlar, yüzler olur zamanla.

Şimdilik sadece bir..

Sana yakışan..

Seni anlatan..

Seni hatırlatan gibi olsun..

Yalnız sana ait olsun.

Bendeki eser.

Yalnız sana….



Saygılarımla

Mart_2009

Ecz. Abdulkadir Nur GÖRDÜK

Abdulkadir Nur GÖRDÜK

Gecelerin Şahidi Yalnızlık

Gözlerinden akan yaşı kâğıda dizen,

Upuzun gecelerin yorgun şahidi.

Hüzünlü akşamların karanlığından,

Dönülmez akşamın ufkuna,

Geç vakitte ulaşan yaralı adam.

Neden akşamlara yazılır ki bu kadar şiir.

Korkulur mu gece denen nesneden.

Sakladığı manzarayı,

Görmeyi bilenlere gösteren,

Kapkara ve uçsuz tünelden.

Neden hep karanlıkta,

Ve de yalnız düşünür şair.

Düşünmez kendinden başka acısı olanları.

Yoksa başka içlerin acısı mı yazdığı,

Asırlardır akşamlara,

Akşamlarda yazılan,

Soğuk ve yalnızlığın o bitmeyen güftesi.

Gecenin matemini aşkına örtüp te saran,

Kimsesizliğine,

Çaresizliğine ağlayan,

O ulu çınarların, sessiz bestesi.

Yürek yarasını kor ateşte saklayan.

Bazen tutkun, bazen meczup gibi,

Davranan sevdalı şair.

Neden önce güle âşık edilir,

Sonra ortaya salınır bülbül.

Güllerin arasında,

Aradığı sevgiliyi bulmak mıdır öncesi,

Yoksa gözüne mil çekip, lal ederek

Yaşam zindanının, siyah renginde

Aşk ateşinde yakmak mıdır Türkçesi.

Dışarıda keskin ayaz ve soğuk,

Ölümcül fırtına sonrasında,

Tıkanan boğazda atılamayan çığlık,

Bikes ve naçar.

Yalnızlığın huzur dolu, kör hatırasında

Daha, sabaha çok var.

Zamanı birbirine bağlayan,

Başkasına bu denli destanlar yazan,

Duygusal koca adam.

Bilir mi acep kendi yalnızlığını,

Görür mü ruhuna gece mateminin dolduğunu,

Kimseye etmem şikâyet, ağlarım ben halime derken,

Kurduğu hayallerle avunup,

Sahili ağlayıp gezerken,

Menekşe gözlerde hiç vefa görmeyen,

Sesini ve gözlerinin rengini unutmayan,

Hem gözlerinin rengine hasret kalan,

Sütliman aydınlık, duyguların hâkimi.

Gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar kadar mı yalnızlığın.

Yoksa yıldızların altında mest olmak mı hasretin.

İçindeki korkunun sebebi ne?

Ömrümüzün son demi dizesi mi?

Yoksa, gelen hazan mevsimi.

Belki de, sonraki ölüm sessizliğindeki kış.

Ürkütür seni.

Mazide bıraktıklarına mı yanarsın, gençliğine mi yoksa?

İstikbalde yaşanacakları bilir gibisin.

Karanlıkların bekçisi

Sözlerin efendisi.

Cevap ver bana şimdi.

Ayrılık yaman kelime derken,

Neden, hep ölümden beter anarsın yalnızlığı.

Dipsiz kuyuların, çıldırtan sessizliği mi olsun.

Kasvet, hüzün, gözyaşı ortaklığı mı?

İçinde yaşattığın ölünün görüntüsü mü?

Hangisi daha iyi anlatır ayrılığı.

Ölüm mü bu yaşadığın yoksa.

Tarifi ve tanımı imkânsız.

Diline ve sözüne yakışanı

En iyisini sen bilirsin gene de.

Ayrılık şarkısı yazan diğer şairler

Bilir mi ki ölümü.

Bu kadar kesin konuşur.

Ölmüş gibi başka zamanda.

Ne zaman ölüm uğrarsa bana.

Gelsinler bana o dem, ayrılık şairleri.

Anlatırım hangisinin daha zor olduğunu.

Gem vurulmazsa dilime.

Belki ondan sonra

Yalnız, çaresiz, kimsesiz ve yorgun şairler.

Başka şiir yazarlar ölüme..



Saygılarımla.



ARALIK–2008

Ecz.Abdulkadir Nur GÖRDÜK

Abdulkadir Nur GÖRDÜK

Yolculuk Vakti

Buğulu gözlerdeki ıslaklığın nedeni,

Mey ile meyhanede, hemhal olan sakidir.

Yorgunlukla dinlenen, bu mecalsiz bedeni,

Sonsuz yolculuklara, hazırlama vaktidir.



Bir ağaç gölgesinden, geçen atlının izi,

Ecel denen durağa, insanlar dizi dizi,

Kısacık bir ömürle, çağırıyorken bizi,

Ebedi yolculuğa, giden tren vaktidir.



Ömür sermayesinden, düşen takvim yaprağı

Birer, birer eksilir özlemişken toprağı

Issız bir kasabada, kimsesizler sokağı

Sükunet limanına, kalkan gemi vaktidir.



Bir ışık, bir karanlık beyhude geçen günle,

Açılan tomurcukla, filizlenen sürgünle,

Huzur dolu, bembeyaz gelinlikli düğünle,

Uzaktaki sevgiliye kavuşmanın vaktidir.

Abdulkadir Nur GÖRDÜK