Hac dolayısiyle padişah tarafından Haremeyn'e (Mekke ve Medine'ye) gönderilen para ve armağanlar.(Surre Alayı: Bu parayı götüren takım).
Göktürkier'de asker, ordu. (Sü Beği: Asker-Subay).
Bir ürüne vb. devletçe yapılan yardım.
Göktürkier'de süngüleşmek, savaşmak.
Açıklamalarıyla 1878 Tarih Terimi
Hz. Muhammet'in Müslümanlarca uyulması gerekli sayılan davranışlarıyla şu ya da bu konuda söylemiş olduğu sözlerin tümü.
Hz. Muhammed'in yolunda giden, dört imamdan birinin mezhebinden olan kimse. (Dört İmam: Ebu Hanife, Safî, Malik, Hanbel).
Hz. Muhammed'in sünneti ile sahabe ve tabiin topluluğunun belirlediği inanç biçimine dayalı mezheplere verilen ortak ad. İran, Irak ve Yemen dışındaki Müslüman ülkelerde çoğunluğu oluşturan Sünniler tüm Müslümanların % 90'ını temsil etmektedirler. Hanefi, Hanbeli, Şafi ve Maliki olmak üzere dört sünni mezhep vardır.
Kesintisiz süren, devamlı
Atlı asker.
Ortaçağ Feodalite (Derebeylik) döneminde halkın himayesi altına girdiği kişilere süzeren adı verilir.
İslamiyet öncesi Türk devletlerinde Kağan'ın erkek çocuklarının, devlet yönetiminde tecrübe kazanmaları için ülkenin çeşitli bölgelerinde "Şad" adı verilen kişilerin yanında eğitilmeleri sağlanırdı.
Çevresinde muslukları bulunan ve ortasındaki fıskiyeden su akan, genellikle cami avlularının ortasında yer alan, üzeri kubbeli ya da açık olabilen havuz.
İran'da imparator karşılığında kullanılan unvan. (Şehinşah: Şahlar Şahı)
Şükreden.
Talebe. Öğrenci.
1- Sibirya'da oturan bazı Türk boylarında tef çalarak, dans ederek, şarkı söyleyerek ayin yapan ve böylece ruhlarla ilişki kurarak hastalıkları iyi ettiğine, istenilen birtakım sonuçları sağladığına inanılan kimselere Avrupalıların verdikleri ad.
2- Eski Türklerde din adamı.
İnsanlığın en eski dinlerinden biri olan, Kuzey Asya'daki ve Orta Asya'daki Türkler arasında en eski çağlardan günümüze değin süregelen, doğaya tapma, doğaüstü güçlere, ruhlara inanma temeline dayanan bir inanç sistemi.
Kuzey ve Orta Asya'da Türkler arasında günümüze kadar süregelen doğaya tapma, doğaüstü ruhlara inanma temeline dayalı din.
Şanyu (Şanyü ya da Sanyu), Büyük Hun İmparatorluğu liderlerinin kullandıkları unvandır.
Doğu
Diğer Tarih Terimleri
Terimler Sözlüğü Ana Sayfa
Açıklamalı Tarih Terimleri Sözlüğü