atasözünün açıklaması ve anlamı:
Çıkarlarını ön planda tutan kişilerin dostlukları ve arkadaşlıkları o kişiden umdukları şeyi elde edene kadardır, doğal olarak geçicidir, işleri biter bitmez dost dedikleri kişileri terk ederler, onları bir daha arayıp sormazlar. Bu durum bir Tanrı misafiri olarak bir evde yemek yiyen gezginci dervişin yoluna devam etmek istemesine benzer. O da, devamlı gezdiği için, bir uğradığı yere bir daha uğrayamaz ve görüşme orada biter.
Abdal: Gezgin, dilenci.
Sonraki Atasözü: Acele işin sonucu pişmanlıktır.
Önceki Atasözü: Dilenciye kar yağıyor demişler, üşümeye hazırım demiş.