atasözünün açıklaması ve anlamı:
Tek başına yaşamak oldukça zor olduğundan insanlar bir arada yaşarlar, dayanışmaya gerek duyarlar. İhtiyaçlar bu sayede karşılıklı olarak giderilir. Bu bakımdan hiçbir insanı küçümseyip yararsız saymamalı; olur ki bir gün, sıradan görülen o insanın yardımına gerek duyulabilir.
Sonraki Atasözü: Adam adama yük değil, can gövdeye mülk değil.
Önceki Atasözü: Adalet ile zulüm bir yerde barınmaz.