atasözünün açıklaması ve anlamı:
Dayanılmayacak hallerde söylenegelen bir atasözü. Dayandığı yer olarak şu olay anlatılır: Çabuk sıkılan biri derviş olmuş, teslimiyet gereği her emre eyvallah demeyi öğrenmiş. Ancak zamanla, emirler ağırlaşmaya başlamış, ağırlaştıkça da canı sıkılmaya başlamış. Günün birinde şeyh, dervişe yine zor bir iş buyurunca başındaki külahı çıkarıp şeyhin önüne koymuş "al külahını eyvallahı içinde" demiş ve başı açık olarak tekkeden çıkıp gitmiş.
Sonraki Atasözü: Allah namerde, merde, hiçbir ferde muhtaç etmesin.
Önceki Atasözü: Ağaca dayanma çürür, duvara dayanma yıkılır, insana dayanma ölür, dayan kul, Allah'a dayan.