atasözünün açıklaması ve anlamı:
Zenginlik ya da fakirlik sürekli değildir. Ne varlığa, ne makama güvenmemeli; hiç kimseye yukarıdan bakılmamalıdır. Gün gelir insan elindeki varlığı yitirip yoksullaşabilir, bir zamanlar kendisinden daha yoksul olan bir kişiye muhtaç olabilir. Mevkisini de kaybedebilir ve kendisinden daha önce altta olan insanların emrinde çalışmaya mecbur kalabilir.
Sonraki Atasözü: Testiyi kıran da bir dolduran da.
Önceki Atasözü: Yağmur yağarken küpleri doldur.