atasözünün açıklaması ve anlamı:
Bir felâket ya da üzücü olay gerçek anlamda ona uğrayana, yalnızca ilgili kimselere acı verir; onların yüreklerini yakar. Başkalarının, uzak kimselerin duydukları acı, gösterdikleri üzüntü ise yüzeyseldir; kalıcı değil, gelip geçicidir.
Örneğin; trafik kazasında maddi ve manevi olarak zarara uğrayan bir kişi için, en çok aile bireyleri, sonra akrabaları ve yakın dostları üzülür. Aile bireyleri bu üzüntüyü ömür boyu çekerken, diğer kişiler için bir süre sonra bu durum yerini üzüntüden çok acıma duygusuna bırakır. dersimiz.com
Sonraki Atasözü: Ateş olmayan yerden duman çıkmaz.
Önceki Atasözü: Ata et, ite ot verilmez.