atasözünün açıklaması ve anlamı:
Aile reisi olan baba ne kadar çok çocuğu olursa olsun, onları en iyi şekilde yetiştirmek için gerekenleri en iyi şekilde yapmaya çalışır, fedakarlık eder. Fakat çocuklar büyüyüp kazanç elde etmeye, kendi ayakları üzerinde durmaya başladıklarında, yaşlı ve yoksul düşen babalarının ihtiyaçlarını karşılamaktan, ona yardım etmekten kaçınırlar. (Böyle evlatlara nankör denir. Bu tipleri ne Allah sever, ne de kullar. Çünkü babasına merhamet etmeyen, kimseye merhamet etmez.)
Sonraki Atasözü: Babamın adı Hıdır, elimden gelen budur.
Önceki Atasözü: Aza sormuşlar: Nereye? Çoğun yanına demiş.