atasözünün açıklaması ve anlamı:
Bilgili insan, konuşacağı yeri ve zamanı iyi bilir, konuşmasını uzatmadan gerekli bilgiyi söyler. Cahil kimse, bilgisiz ve görgüsüz olduğundan konuşacağı yeri ve zamanı bilmez. Gerekli gereksiz her konuşmaya dâhil olmaya çalışır, boş konuşarak kendince fikir beyan etmeye çalışır, dinleyenlerin zamanını alır, susmak da bilmez. Ayrıca böyle kişiler dedikodu yapmaktan geri kalmazlar, bazen istenmeyen olayların ortaya çıkmasına da sebep olurlar.
Sonraki Atasözü: Aç it duvarı deler.
Önceki Atasözü: Gün var yılı besler, yıl var günü besler.