atasözünün açıklaması ve anlamı:
Bilgili insan, konuşacağı yeri ve zamanı iyi bilir, konuşmasını uzatmadan gerekli bilgiyi söyler. Cahil kimse, bilgisiz ve görgüsüz olduğundan konuşacağı yeri ve zamanı bilmez. Gerekli gereksiz her konuşmaya dâhil olmaya çalışır, boş konuşarak kendince fikir beyan etmeye çalışır, dinleyenlerin zamanını alır, susmak da bilmez. Ayrıca böyle kişiler dedikodu yapmaktan da geri kalmazlar.
Sonraki Atasözü: Sağlık, varlıktan üstündür.
Önceki Atasözü: Dünya gülümser ama yine alın buruşturur, kaş çatar.