atasözünün açıklaması ve anlamı:
İnsanlar birbirlerini sevindirmek, mutlu etmek için karşılıklı hediyeleşirler. Bu hareket insanların gönüllerini okşar, onları birbirlerine yaklaştırır. İnsan ne kadar yoksul olsa da böyle bir eylemde bulunmak ister. Ne var ki o, varlıklı insanlar gibi değeri yüksek armağanlar veremez. Onun armağanı küçük bir şeydir. Ama taşıdığı değer büyüktür. Davranışı da soylucadır.
Sonraki Atasözü: Züğürtlük zâdeliği bozar.
Önceki Atasözü: Zurnada peşrev olmaz, ne çıkarsa bahtına.