atasözünün açıklaması ve anlamı:
Nasıl ki bir harmanda sürülüp ezilen buğday samanının (tınazının) savrulabilmesi için rüzgâra ihtiyacı varsa, insanın da birtakım ihtiyaçlarını karşılaması, işlerini görebilmesi için diğer insanlara ihtiyacı vardır. Çünkü toplum hayatı yardımlaşma esası üzerine kurulmuştur, insan tek başına bütün işleri yürütemez ve başarıya ulaşamaz.
Sonraki Atasözü: Eli işitip, mum ışığı gibi kendin yanarsın.
Önceki Atasözü: Elden vefa, zehirden şifa olur mu?