atasözünün açıklaması ve anlamı:
Her insan öncelikle kendisinin, daha sonra varsa bakmakla yükümlü olduğu kişilerin temel ihtiyaçlarını karşılamakla yükümlüdür. Bu nedenle sahip olduğu mal ve parayı kendisi ve yükümlülüğünde olan kişiler için harcaması gerekir. Ayrıca iyilik ve yardım amacıyla bir şey verecek kişinin verilecek şeye ihtiyacı olmaması da gerekir. Kişinin kendisine gerekli olan bir şeyi kullanarak iyilik ve yardım yapması doğru ve akıllıca değildir.
Sonraki Atasözü: Kötü söz söyleme eşine, zehir katar aşına.
Önceki Atasözü: Ekmek çiğnenmedikçe yutulmaz.