atasözünün açıklaması ve anlamı:
Kişi işini gördürünceye kadar yardım beklediği kimseye dil döker, onu över, ne kadar kötü de olsa onu göklere çıkarır. Ancak işini gördürdükten sonra bu tavrı birdenbire değişir. Karşısındaki kimse, sanki o övdüğü kimse değildir. Kuşkusuz bu tavır iki yüzlü kimselerin tavrıdır ki namuslu insanlar bundan uzaktırlar.
Sonraki Atasözü: Ateş, kış gününün lalezarıdır.
Önceki Atasözü: Dağ kuşu dağda, çöl kuşu çölde gerek.