atasözünün açıklaması ve anlamı:
1. İş yapmayı, çalışmayı sevmeyen tembel kişi keyfine düşkündür. Yapılması gereken bir işin işaretleri belirdiğinde, bunu hisseden tembel kişinin rahatı kaçar, ortada yapılması gereken bir iş olmadığı halde yaklaşmakta olan sorumluluktan dolayı huzursuz olur.
2. Genel olarak faydalı olsa bile, tembelin rahatını bozacak yanları olan şeyler, tembel kişiyi huzursuz eder.
Sonraki Atasözü: Tembele bulut dahi yük olur.
Önceki Atasözü: Gönlüm yoktur vermeye, un sererim örmeye,