atasözünün açıklaması ve anlamı:
Bazı zengin kişiler çevresindeki yoksul kişilerin halinden anlamazlar. Zorunlu ihtiyaçlarını karşılama konusunda duyarlı olmazlar, bir şey istenildiğinde vermezler veya yerine getirmezler. Zenginin vermeye veya bir işi yapmaya gönlü olduğunda da yoksul açısından iş işten geçmiş olur, bu iyiliğin pek bir anlamı olmaz.
Sonraki Atasözü: Dibi kırmızı bal mumuyla mı çağırdım?
Önceki Atasözü: Şehirliyi ad yıkar, köylüyü inat.