Acıyorum İnsanlığa Şiiri

Acıyorum İnsanlığa Şiiri |

Acıyorum İnsanlığa

hafif bir rüzgar esiyordu
hafif bir ses duyuluyordu
arardı gözlerim ıssız sokakları
arardı bacaları tüten evleri
hani eskiler,hani mazi
kaybolmuştu sanki her şey
hani insanlık neredeydi
hani o sevinç hani o kahkahalar
burnumda tüterdi mazi
aradı gözlerim eskiyi
insanlık diye bir şey kalmamıştı
kimse geriye bakmamıştı
akan kanlar durmamıştı
savaşlar bitmemişti,barış hiçbir zaman olmamıştı
insanlığın olmadığı yerde
acıyorum insanlığa!!