Asker Kınası Şiiri

Asker Kınası Şiiri | MUHAMMED AKBAŞ

Asker Kınası

Dün gece rüyamda yavrumu gördüm
Yün çorap istedi, o sabah ördüm
Zarfa, Şırnak yazıp, postaya verdim
Askerin anası, erinmez imiş.

İzinden dönerken gününü saymış
Az değil uz değil, tam ondört aymış
O gece görmedik, bir yıldız kaymış
Yıldız sahibine görünmez imiş.

Tez geçti zaman, üç ay kalmıştı
Kuşkunun yerini, umut almıştı
Cansız hayalim diye, bir resim salmıştı
Belki de gidip de, gelinmez imiş.

Soğukmuş oralar, her taraf karmış
Dağlar amansızmış, yolları darmış
Bastığı yerde de, bir mayın varmış
Toprağa basarken, bilinmez imiş.

Al kanları beyaz kara dökülmüş
Kolu kopmuş yavrumun, topuk sökülmüş
Duydum ki Mehmedim, ölürken gülmüş
Hâlbuki ölürken, gülünmez imiş.

Yanası yanası, ciğer yanası
Yansa da ağlamaz, şehit anası
Ananın yaktığı, asker kınası
Kıyamete kadar silinmez imiş.

Tahtadan yapılmış uzun bir kutu
Baş ucu geniş, ayak ucu dar.
Çakallar bilirki:
Bu kutuyu yarın kendileri dolduracaklar.

MUHAMMED AKBAŞ