Atamın Öldüğü Gün Şiiri

Atamın Öldüğü Gün Şiiri | Kasım KAPLAN

Atamın Öldüğü Gün

Atamın öldüğü gün,
Bir başkaydı bulutlar.
Genç ihtiyar hep üzgün,
Tükenmişti umutlar.

Masmavi Karadeniz,
Hırçındı, kabarmıştı.
Daha sabah, gök, deniz,
Sanki de kararmıştı.

Bıraktı ardı sıra,
Milyonlarca evladı.
Bütün yürekler yara,
Gözlerde kan ağladı.

Kuşlar bir başka uçtu,
O sabah gökyüzünde.
Güller ise bir hoştu,
Hüzün vardı yüzünde.

Gitti Atam o gidiş,
Dönmedi artık geri.
Başladı son diriliş,
Kaldı büyük eseri.

Kasım KAPLAN

Kasım KAPLAN