Babalar Şiiri

Babalar Şiiri | Necati Şimsek

Babalar

Yılda bir kez olsun gün kesinleşmiş,
Üç yüz altmış dört gün yok mu babalar?
Dünya ondan bile bir rant edinmiş,
Üç yüz altmış dört gün yok mu babalar?

Dünyanın yükünü çekmiş yıllarca,
İşine gelenler kullanmış bolca,
Ömrün katletmişler, belki hunharca,
Üç yüz altmış dört gün yok mu babalar?

Aile kurarken, sırtlamış yükü,
Düşünmeden dünya malı ve mülkü,
Bir aile olmak iken tüm lüksü,
Üç yüz altmış dört gün yok mu babalar?

Çocuklar oldukça genişliyor bak,
Yoksulluğu çekmek babaya mı hak?
Şöyle etrafına dön de bir kez bak,
Üç yüz altmış dört gün yok mu babalar?

Çalıştıkça beli büküldü gitti,
Ömrü çilelerle yıkılıp gitti,
Bu yolda kaç çarık giydi eskitti,
Üç yüz altmış dört gün yok mu babalar?

Bayramda çarşıya mecburen çıktı
Çocuğuna takım elbise şarttı,
Delik ceketinin cebine baktı,
Üç yüz altmış dört gün yok mu babalar?

Okula giderken kalem, çantayı,
Kış geldi sırtına verdi hırkayı,
Mutluluk mu buldu, gördü dünyayı?
Üç yüz altmış dört gün yok mu babalar?

Sigara içmeyin, babasınız ya...
Külünü dökmeyin sakın halıya.
Sizlere de kalmaz bilin bu dünya,
Üç yüz altmış dört gün yok mu babalar?

Gününüz kutluca olsun babalar,
Bakalım ne verecek size evlatlar,
Bence en iyisi candan kucaklar,
Üç yüz altmış dört gün yok mu babalar?

Necati Şimsek