Ben Bahçıvanım Şiiri

Ben Bahçıvanım Şiiri | Hürriyet Demir

Ben Bahçıvanım

Ben bahçıvanım...
Umut ekerim toprağa,
Hasretlerin bitimidir ektiklerim.
Sevmelerin vuslat vaktinde,
Sevgiye namzet namelere açar güllerim.

İş;
Kırılgan yürekler,
Buğulu gözler olunca...
En olmaz zeminler bile gülümser,
Çatal çapama.

Bahçıvanım ben,
Gün ardında gizli sevilere serperim,
En güzel tohumlarımı.
Ve birer buseye döner
En şaşkın ellerde güllerim.
O güller işte...
Ellerimde yetişir
Ve titreyen ellerde,
Lâl olmuş dillerin imdadına yetişir...
Bilirim ben.

Ben bahçıvanım...
Yeni terlemiş,
Tomurcukların bahçıvanıyım.
Tomurcuk ve gül;
Bebek ve çocuk yani!
Ana rahminden geleceğe yol almak gibi.
Bu yüzden belki,
Ben kendimi bilelden beri,
Dala yaprağa
Ve güle hayranım.

Bahçıvanım ben,
Bilirim toprağın analığını,
Suyun cana can katmışlığını,
Bir de güneşin fedakarlığını.
Bu yüzden işte...
Güllerim benim,
Güle yakışır şekilde
Gülerek solarlar.
Ve mutlu anların,
Hüzünlü alanların
Vazgeçilmezi olurlar.

Bahçıvanım ben...
Ateşe, baruta,
Eşkıyaya, hoyrata,
İnadına bahçıvanım...
İşte bundandır ben;
Sevgiye namzet namelerin,
Sevenlerin, özlemlerin,
Hüzünlerin, buğulu gözlerin,
Şefkatin, minik ellerin...
Ben emellerin,
Rengarenk güllerin bahçıvanıyım.
Ben bahçıvanım.
Ben bahçıvanım.

Hürdemi Nevzat Bayramoğlu

Hürriyet Demir