D O K T O R L A R Şiiri

D O K T O R L A R Şiiri | MUSTAFA UZELLİ

D O K T O R L A R

Bu hastalık genç ihtiyar ayırmaz
Genç ihtiyar hastaneye yattı doktorlar.
Doktorlar hiç bir hasta kayırmaz
Garibanı, ihtiyarı bir tuttu doktorlar.

Her hastanın derdi türlü türlüydü
Bazısının çamaşırı kirliydi
Bazıları ateşliydi terliydi
Herkesin derdine baktı doktorlar.

Bazısı uzak ilden gelmişti
Kimi grip, nezle, kimi soğuk almıştı
Kimisi bu derdi küçük yaşta bulmuştu
Herkesin derdine baktı doktorlar.

Azrail pençesini salmadan
Yarım kalan cancazını almadan
Eşi dostu bile koşup gelmeden
Yetişti elinden tuttu doktorlar.

Doktorlarla baştabip el ele verdiler
Hastaların başında pervane gibi döndüler
Tanrı gibi yeni baştan can verdi
Her hastayı sağlam yaptı doktorlar.

Anacığın yarı ömrü gitmişti
Önceden de hastanede yatmıştı
Yatmış ama sanki canı çıkmıştı
Anacığın canına can kattı doktorlar.

Kimisinin hastalığı ağırdı
Ne söylesen duymuyordu sağırdı
Baştabip emrini öyle buyurdu
Gözünü hastaya dikti doktorlar.

Kimine kan verdi, kimine serum taktı
Kimine iğne ilaç, kimine film çekti
Türlü türlü hastalıkla savaştı
Savaştan muzaffer çıktı doktorlar.

Kimisi yaşlı başlı, kimisi gencecik
Kimisi fidan boylu, kimisi incecik
Kiminin yüzü solgun, zavallı goncacık
Sayenizde yüzü güldü doktorlar.

MUSTAFA der: Sizde bitmez şefkat var
Her hastaya sanki koca dünya dar
Benim gibi nice nice hastalar
Sayenizde sıhhat buldu doktorlar.



Mustafa UZELLİ

MUSTAFA UZELLİ