Düşümde Annem Şiiri

Düşümde Annem Şiiri | M. Nihat Malkoç

Düşümde Annem

...bir rüyadan arda kalan his kırıntıları...

Yüreğime saplanan yokluğun kurşun gibi
Düşlerime abanan hasretin vurgun gibi
Yollarına kapanan adımlar yorgun gibi

Düşümde gördüm seni, öpüp kokladım annem!...
Uyandığımda yoktun, bin kez yokladım annem!...

Ne çabuk geçti yıllar, hasret kaldık sözüne
Sımsıcak gözyaşları hücum etti gözüne
Bir ömür uyurdum ben bakmak için yüzüne

Düşümde gördüm seni, öpüp kokladım annem!...
Aradım durdum seni, bin kez yokladım annem!...

Bir gün dönersin diye bekledim durdum seni
Esen seher yelinden, kuşlardan sordum seni
Vuslatın saatini 'çal diye' kurdum seni

Düşümde gördüm seni, öpüp kokladım annem!...
Göz menzilimden çıktın, bin kez yokladım annem!...

Coşkun nehirler gibi sana akasım gelir
Gaybın perdelerini yıkıp yakasım gelir
O mübarek yüzüne her dem bakasım gelir

Düşümde gördüm seni, öpüp kokladım annem!...
Nerelere kayboldun, bin kez yokladım annem!...

Uzun zamandan sonra omzumdaydı ellerin
Adımı sayıkladı o bal kaymak dillerin
Gönlümün bahçesinde açtı gonca güllerin

Düşümde gördüm seni, öpüp kokladım annem!...
Aradım dört bir yanı, bin kez yokladım annem!...

Hasretinle tutuştum, ne çok özledim ey can!...
Uzak ara yoluna bakıp gözledim ey can!...
Sıcak gözyaşlarımı senden gizledim ey can!...

Düşümde gördüm seni, öpüp kokladım annem!...
Yine yoksun yanımda, bin kez yokladım annem!...

M. NİHAT MALKOÇ

M. Nihat Malkoç