Gelincik Çiçeği Şiiri

Gelincik Çiçeği Şiiri | Nurten Ataoğlu

Gelincik Çiçeği

Kadınım ben
Adım gelincik çiçeği
Şefkatli, nazlı koynunda güneş saklı
Gelincik çiçeğiyim ben
yazgısı kara yazmalı
Rüzgarlara meydan okuyan
Hayata narin ellerimle tutunmaya çalışan
mahzun gelincik çiçeğiyim ben
Bazen köşe başında tek başına kırmızı
Dağda ,ovada,kırda,bayırda,okulda
Her yerde..
Ama hep ikinci sırada
Erkekle bir tutulmayan
Kadınım ben,adım gelincik çiçeği
Doğururum can veririm yeni hayatlara,
Herkes rahat etsin diye
Fedakardır ,cefakardır ,gelincik
Saçlarım hep süpürge
Temizlik abidesi sanki gelincik
Ocak başında sevgi katar aşına
Sofrada yeri herkes doyduktan sonra
Tarla da tırnak izlerim
Kanarcasına ellerim
eken,biçen harman savuran
Toz toprak kokan gelincik çiçeğiyim ben
Aydınlanır da meşale olur diye okutulmayan
Mum alevi gibi yanan ben gelincik çiçeği
Sorulmaz kimi zaman
sevdin mi ...gönlün var mı gelincik?
Erken yaşta koyna sokulan yine ben
Ben gelincik goncası
ezilen, horlanan,dövülen sövülen
öldürülen yine ben adım gelincik
Bütün ömrüm çileli
Kıracağım bu karanlığın zincirini
Kadınım ben adım gelincik
solgun gelincik çiçeğiyim ben...

Nurten Ataoğlu

Nurten Ataoğlu