Gülüş Düşler Ülkesinde Şiiri

Gülüş Düşler Ülkesinde Şiiri | Fevzi GÜNENÇ

Gülüş Düşler Ülkesinde

Piknik yapıyordu Gülüş
annesi, babası, bir de
sevgili köpeği Melis
ormanda en kuytu yerde.

Yiyip içtiler neşeyle
sonra hepsi bir iş seçti
anneler kilosunu korur yürümeyle
baba dinlenmeye geçti
Gülüş bir ağaca yaslanıp
eline bir kitap aldı
Melis köpek serçelerle
kovalamacaya daldı.

Tam o ara ötelerden
belirdi hali perişan
küçücük bir sarı havuç
peşinde de zalim tavşan.

Melis köpek durur mu
görür de bütün bunları
şenlikten hoşlanmıştı
izleyiverdi onları.

Havuç canının derdinde
tavşan havuç işinde
köpek tavşan peşinde
Gülüş'ün kaygısı Melis
hepsi kuyu içinde...

Derin mi derindi kuyu
ne ışığı var ne suyu
kimse kimseyi görmüyor
ama sesler duyuluyor
tavşan, avı havuca
yaklaşır adım adım
Bağırır "İşte seni
sonunda yakaladım
Havuç kaçma boşuna
tavşan yiyecek seni
gitse de senin
gitmese de hoşuna! "

Köpek: "Asıl sen dur hele
Tavşan kardeş yolun nere? "

Gülüş: Bırak Melis tavşancığı
Anne: Kızım neredesin? ..

Sonra ne oldu dersiniz
Ben şaştım öğrenince
Siz de şaşacaksınız.

Ne havuç var ortada
ne de onu
kovalayan bir tavşan...
Herkes kendi aleminde.
Her şey yerli yerinde duruyor
Baba hala uyuyor
Annemiz gezintide
Köpek serçe peşinde
Gülüş hayal kuruyor.

Fevzi GÜNENÇ

Fevzi GÜNENÇ