Mehmedim Devleşiyor Çanakkale'de Şiiri

Mehmedim Devleşiyor Çanakkale'de Şiiri | Metin KORKMAZ

Mehmedim Devleşiyor Çanakkale'de

Bir karabulut sarmış Çanakkale'yi,
Kiniyle, nefretiyle düşman Çanakkale'de.
Sığınmış da topunun, tüfeğinin ardına,
Lâkin yüreksiz gelmiş, titrer Çanakkale'de.

Yıkar mı sandın güllelerin Mehmetçiği?
Mehmedim şahlanıyor Çanakkale'de.
Battıkça zırhlıları boğazın serin sularında,
Düşman çare arıyor Çanakkale'de.

Sular azgın, toprak gürlüyor,
Patlayan güllelerle kıyametler kopuyor.
Bir vatan evladı topraktan çıkıyor,
Koca Seyit haykırıyor, Çanakkale'de.

Tümenlerle geliyorlar, binlerle.
Seddülbahir kan ağlıyor hem denizlerde.
Her şey tamam denilen yerde,
Yahya Çavuşlar kükrüyor siperlerinde.

Hiç zincir vurulur mu bu yüce millete?
Sanır mısın ki alırsın sen onu esarete.
Hayâsızca atılırken düşman ileriye,
Süngüsü çarpıyor bir aslan Mehmet'e.

Bir zamanlar gelinciklerin açtığı sarp yamaçlarda,
Kızıla boyanmış toprak var şimdi oralarda.
Gökyüzüne uçuşan kollar, bacaklar ve parmaklarla,
Mehmedim devleşiyor Çanakkale'de.

Son bir ümitle saldırırken hayâsızca düşman,
Ele geçirerek tepeleri,
İnmek için Marmara'ya.
"Siper al asker!" diye bir ses gürlüyor,
Mustafa Kemaller yükseliyor Çanakkale'de.

Ne cesaret geldiniz ey gafiller siz Anadolu'ya,
Siz ki güvendiniz onca makinanıza, topunuza.
Lâkin almakta geç kalmadınız cevabınızı,
Anladınız bu vatan kanla alındı.
Binlerce Mehmetçiğin kanı vatan demek,
Ebedi bağımsızlık demek,
Haydi size uğurlar ola...

Metin KORKMAZ

Metin KORKMAZ