Öğretmene Veda Şiiri

Öğretmene Veda Şiiri | Engin Çağatay Çakmaklı

Öğretmene Veda

Belki de bir daha göremeyeceğim
O nurla donanmış yüzünü,
Belki de öpemeyeceğim bir daha o pamuk ellerini,
En zoru da belki bir daha hiç duyamayacağım
O sevgi yüklü sesini.

Öğretmenim bugün bizi bırakıp gidiyorsun!
Hüzünlüsün ,düşüncelisin,kaygılısın,
Ama hiç üzülme;
Merak etme biz senin bize kara tahta başında öğrettiklerinden
Kendimize bir ders çıkardık,
Her gün GÜNAYDIN demenden bir ders aldık.
Seni görmesek te bundan sonra,
Duymasak ta sesini kulaklarımızda,
Hissetmesek te elini başımızda,
Sen bizimlesin
Bir köşede durmuş bizi izlersin.

Nurla donanmış yüzün olmasa da sınıfımızda,
Sesin yankılanmasa da koridorlarda,
Pamuk ellerin gezmese de başımızda,
Sen hep yüreğimizdesin
Ve unutma hiç silinmeyeceksin
Ne zaman bir başarı elde etsek
Aklımıza gelen ilk isimsin.

Beni küçücüken alıp,eğittin,
Kara tahta başında
Cahillik ile savaşan bir devdin,
Anamdan, babamdan sonra
Benim için endişelenen tek kişiydin.

Öğretmenim!
Eğer hata yapıp ta kırdıysam kalbinizi,
Üzdüysem sizi,lütfen affedin beni

Her ne kadar gitme desem de
Sessiz bir kıyamet kopsa da yüreğimde,
Faydası yok artık.

Öğretmenim!
Bana öğrettikleriniz için size sonsuz teşekkür ederim.
Sizden aldığım bu bayrağı,
En ileri taşıyacağıma
Ve asla yüzünüzü kara çıkarmayacağıma,
NAMUSUM ve ŞEREFİM ÜZERİNE YEMİN EDERİM !...

Engin Çağatay Çakmaklı