Öğretmenim Ve Ben Şiiri

Öğretmenim Ve Ben Şiiri | Fadimana Can

Öğretmenim Ve Ben

Hani derdin ya öğretmenim,
"İyilerle- kötüler unutulmaz!" diye,
Ben de seni unutmadım...

Öğretmenim,
Senin çocuğun varmış,
Hep anlatıyorsun ya!
Benim de annem-babam var.

Öğretmenim, öğretmenim,
Neler istiyorum neler...
Anlatayım isterseniz...

Çocuğum ama insanım,
Tozdan, gürültüden,
Soğuktan, sıcaktan,
Ben de etkileniyorum.
Pislikten, kokudan,
Ben de tiksiniyorum.
Hatta,
Ben de yoruluyorum.
Okul, dersane,
Kitap, ödev,
Sınav, stres...
Bunalıyorum...
Bir de üstüne,
Ertelenen sınavlar...
İşlenmeyen konulardan,
Defterden, kitaptan,
Hariç sorular...
Hele bir de var ya,
Genel sınavlarda,
Düşen puanlar...
Geleceğim uzaklaşıyor,
Yakalayamıyorum...
Planlıyım, çalışıyorum,
Ama, ama,
Yetmiyor!
Kendi kendime,
Anlamıyorum...

Merak işte soruyorum,
Mezun olduğu hâlde,
Gülümseyen gözleriyle,
"Öğretmenim!" diyen var mı?

Ara sıra da olsa,
Düşünebilyorsanız bunları,
Ellerinizden öperim öğretmenim!

Fadimana CAN

Fadimana Can