Otizm Tanısıyla Tükenmiştik Şiiri

Otizm Tanısıyla Tükenmiştik Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Otizm Tanısıyla Tükenmiştik

Aile sevinçliydi bir bebek gelecekti,
Sağlık ve sıhhat ile müjde gerçekleşmişti…

Her tür yapısı ile çocuk sıhhatli idi,
Tüm aile içinde sevinç yükseklerdeydi…

Nereden bilinsin ki dış görünüş şeklinden?
Beden bütünlüğünde gelişme evvelinden…

Özlemler gerçekleşmiş çocuk artık doğmuştu,
Mutluluğun içine huzur hâkim olmuştu…

Üç ya da dört yıl kadar geçip de büyüyünce,
Sorunlar başlamıştı beş yaşına gelince…

Çocuk bakmıyordu anne baba yüzüne,
Sanki otizm gibiydi dikkat çekercesine…

Ne yüz yüze geliyor ne de anne diyordu,
Hiçbir şey olmaz, dedik babası da böyleydi…

Bahsedemezdik bile okul çağına kadar,
Hem gönderemezdik de daha çoktu sorunlar…

Altı hâlâ bezliydi dedik yine çocuktu,
Tek tük laf etsek de bu apaçık sorundu…

Dediler, bu otizmli dedik bu mümkün değil,
Çocukta hiçbir şey yok etmeyin bizi rezil…

Zamanla konuşacak anne diyebilecek,
Sağlığı yerindedir mutlaka düzelecek…

Bakmayın, bez kullanır o rahatlığındandır,
Hem yüz vermemizden hem tutamadığındandır…

Çocuk otizmli diye kabullenememiştik,
Tepetaklak olmuştuk tükenmiş ve bitmiştik…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK