Otizmli Çocukla Replik Mucizesi Şiiri

Otizmli Çocukla Replik Mucizesi Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Otizmli Çocukla Replik Mucizesi

Bir bilinç ders gereği metot aramaktaydım,
Dedim, sosyal bakımdan oyun hazırlayayım…

Etkinlik gereği ile ciddi taklitlerle,
Dede nine ve Hasan orijinal şekille…

Seslendirme yeteneği replik düşüncesinde,
Sadece onlara has bilinç gelişmesinde…

Dışarıda yağmur dikkatler toplanmıştı,
Evvelden bildiğimden sıkıntı kalmayacaktı…

Kapı dayalı iken tam arka boşluğunda,
Şahsım için bir alan replik hatırlatmada…

Seslendirme şeklinde davranış açısından,
Ne tepki verir diye izleme bakımından…

Saklandık bir köşeye kapının arkasına,
Haberdar dahi olsa döndük onun şahsına…

“Tık tık tık,” diyerekten oluşturduk kanıyı,
“Kim o!” ardından yanıt, “evlat aç şu kapıyı!”

Doğal sesimle dedik, “kim o!” rol yaparaktan,
“Evlat aç kapıyı!” diye sanki dede tavrından…

Ardından nine sesi “dur kapıyı açayım,”
Dede devreye girer “dur hatun açacağım…”

Biz, devreye gireriz “ninem çay demleyecek,”
Dede, lafa karışır “çöpleri kim dökecek?”

Apaçık bir kargaşa biz, dede ve nineyle,
Çocuk şaşkın şekilde hayret düşüncesiyle…

Ninesini arıyor çıkıp çıkıp geliyor,
Kapıyı çeviriyor o an bize rastlıyor…

Onlar, bu değil diye tekrar tekrar arıyor,
Taklit gerçekleştikçe başlangıca dönüyor…

Dede, nerede idi nine nerede idi?
Bizden bahseden vardı ya evlat kimdi?

Laflar az ve kısaydı çocuk seviyesince,
Üç beş dakika kadar çocuk merak ettikçe…

Hiç konuşmuyor iken bize dede demişti,
Nine de diyebilir ki tepki göstermişti…

Dede, lafı alkıştı alkışlaması idi,
Hedef başarılıydı davranış alınmıştı…

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK