Sev Çocuğum Şiiri

Sev Çocuğum Şiiri | Fevzi GÜNENÇ

Sev Çocuğum

Sen varınca çocuğum derin uykularına
annen şiirler yazıyor sana.
İç çekiyor bir yandan bilmiyorum niçin
geleceğini görüyor sanki ağlıyor için-için.

Ben de şiirler yazmak isterdim çocuğum
dağa-taşa kurda-kuşa, dört renkteki insana...
ama bu şiir çocuğum yalnız sana.

Mavi bir gök çiziyorum şimdi
şiirime olsun diye eş
mavi göğü sev çocuğum
orada barınır ısıtan güneş...
Bunları unutma adını unut
aydınlatan ay, kılavuz yıldızlar
dost yağmurların anası bulut!
Sal uçurtmanı göklere yine
onunla selam gönder hepsine.

Bu topraktır çocuğum, toprağı sev
Bin verendir o "bir"ine
Sığınaktır o ölüne, dirine.

Şimdi de bir deniz çiziyorum
sana çocuğum, sev denizi
vapurlardır, kayıklardır üstünde yüzen
onlardır çıkaran balıkçıysak kısmetimizi
Onlardır yolcuysak kavuşturan
birbirimize bizi.

Şunlar ağaçlardır çocuğum
sev söğüdü, kavağı, çınarı, çamı
onlar ormanı oluştururlar
orman oluşturur yaşamı...

Sana çiçekler çiziyorum çocuğum
Türlü renkleri, türlü kokuşları olan
Sevince açan çiçekler, unutulunca solan...

Bunlar hayvanlardır
güzellerini sev, kusurlarını görme
çirkinlerine çocuğum
yüreğinde yer verme.

Sana kuşlar çiziyorum şimdi
her birinin başkadır ötüşleri
başkadır uçuşları
sev çocuğum özgürlüğün
resmini çizen kuşları!

Fevzi Günenç

Fevzi GÜNENÇ