Uçurtma Şiiri

Uçurtma Şiiri | neslihan demir

Uçurtma

Yükseklerde salınıyor,
Hayallerimin şehrine doğru.
Bir tek o kaldı geriye,
Çocukluğumun yadigarı.

Uçurun uçurtmaları,
Bütün umutlarınızı kuyruğuna takarak.
Uçurtmadaki anılar
Rüzgar estikçe parlar.
Hayallere engel olmaz rüzgarlar.

Konuşuyor uçurtmalar,
Yükseklerde özgürce süzülürken.
"Ben engelleri aşarak yükselirim" diyor,
"Ben ufuklara taşırım umutları".

Bir tek tellere takılmasın.
Umutların tel örgülerde kaldığı gibi,
Çaresizce.
Daha baharlar devam edecekken,
Ve insanlar, ömürlerinde baharı beklerken.

Bir çocuğun gözyaşları kadar
İçten ve hüzün dolu
Masumların ahını yükseklere
Duam olup taşır mısın?
Çocukluğunu yaşayamayanlara
Çocuk olmayı anlatır mısın?
Bir çocuğun küçük ellerinden
Bana bir çocuk kalbi kadar
Mutluluklar getirir misin?

Ben senin her süzülüşünde
Umutları görüyorum
Ve senin ufuklara yükseldiğin gibi
Ufuklardan baharları bekliyorum.
Sevgi, umut ve mutluluk dolu baharları

(İstanbul, 18 Mayıs 2003)
Halil İbrahim Akay

neslihan demir