Ayan Terimi Hakkında Bilgiler
Osmanlı Devleti'nde XVIII. Yüzyıl'dan itibaren güç kazanmaya başlayan yerel egemenlerin yarı resmi adıdır. Dirlik sisteminin bozulmasından sonra devletin, asker ve vergi toplama işlerini üstlenen bu kişiler zamanla güç kazandılar.
Kazanılan bu güç, bir süre sonra ailelere ve soylara da yansımaya başladı. Padişah II. Mahmut zamanında, 1808 yılında devlet ayanların varlığını imzalanan Sened-i İttifak ile onayladı. Daha sonra güçleri kırılarak padişahın en güvenilir unsurları haline geldiler. Ayan ailelerinin en önemlileri Tepedelenli Ali Paşa, Alemdar Mustafa Paşa, Çapanoğlu, Kara Osmanoğlu, Aynacıoğlu ve Sepetçioğlu'dur.
Bir şehrin ileri gelenleri. Osmanlılarda çoğu eşraf ailelerinden oluşan sınıf.
Osmanlı Devletinde bir bölgenin ileri gelenleri, eşraf, toprak ağası.
Benzer Tarih Terimleri:
Bâb: Kapı.
Nizam-ı Cedid (Nizamı Cedid): III. Selim zamanında Yeniçeri Ocağı'ndan ayrı olarak kurulan talimli asker ocağına verilen ad. (Bugün Nizam-ı Cedit şeklinde yazılıyor. Sözlük anlamı
Manda: 1- Yabancı bir devletin güdümü altına girmek, egemenlik kaybı.
2- Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra bazı az gelişmiş ülkeleri kendi kendilerini yönet
Tigin: 1. Göktürkler'de Hakan oğullarına verilen unvan. Prens.
2. İslamiyet öncesi Türk devletlerinde Kağan'ın erkek çocuğuna “Tigin” adı verilmektedir.
Çaşıt: Halk tarafından casus yerine kullanılan bir deyim.
Gaza: İslam dinini korumak veya yaymak amacıyla Müslüman olmayanlara karşı yapılan kutsal savaşa gaza denir.