Durak Nedir? Durak Hakkında Kısaca Bilgi

Durak Terimi Hakkında Bilgiler

Türkçe-Dil Bilgisi Terimi Olarak Durak:
Kelimeler arasındaki anlamın gerekli kıldığı ses kesintisi: "Dur yolcu/ Bilmeden gelip bastığın bu toprak / Bir devrin battığı yerdir." gibi.

 

Edebiyat Terimi Olarak Durak:
1. Hece vezniyle yazılmış şiirlerde dizelerin belli bölümlere ayrıldığı yerler. Durakta sözcükler bölünmez, kulağa uyumlu gelen söz öbekleri oluşturulur.

2. Heceyle yazılan şiirlerde, dizelerin belli yerlerinde durulan kısım.

 

Trafik ve İlk Yardım Terimi Olarak Durak:
1. Tren, tramvay, metrobüs, otobüs, minibüs vb. kamu hizmeti yapan yolcu taşıtlarının yolcu veya hizmetlileri bindirmeleri, indirmeleri veya duraklamaları için yatay ve düşey işaretlerle belirlenmiş yerdir.

2. Tren, tramvay, otobüs, minibüs vb. genel taşıtların durmak zorunda olduğu veya durabileceği belirli yer.

 

Müzik-Dans Terimi Olarak Durak:
Karar sesi. Geleneksel Türk müziğinde, eseri tonalitenin esas sesinde sona erdiren karar notası.

 

Yazma Eser (Hat-Tezhip-Ebru-Cilt-Minyatür) Terimi Olarak Durak:
Müzehhep çiçeklere verilen ad. Bunlar kitap süslemesinde genellikle âyetlerin söz başlarına veya sonlarına konulduğu için bu adı almışlardır. Vakfe de denir.

 

Turizm ve Otelcilik Terimi Olarak Durak:
Taşıt araçlarının yolcu alma ve bırakma amaçlı, kısa bir süre için durdukları, yol üzerinde işaretlenmiş belli bir nokta.

 

Diksiyon ve Hitabet Terimi Olarak Durak:
Söylenen ya da okunan bir metnin solunum yerlerinin oluşturduğu, söz söyleyenin yorulmasına engel olan beklemelerdir.

Konuşurken hava ihtiyacımızı karşılayabilmemiz için az veya çok duraklamalar yapmak zorundayız. Çünkü sesimizi belirli bir süre uzatabiliriz; ama sonunda soluğumuz tükenir, duraklayıp yeniden soluk almak zorunda kalırız.

 

Benzer Türkçe-Dil Bilgisi Terimleri:

İkon: Bir gerçeği doğrudan aktaran resim veya şekil.

Galeri: Sanat yapıtlarının ya da herhangi bir ürünün sergilendiği salon.

Bağdaşıklık: Sözcüklerin bir araya gelip anlam ilişkisi kurması.

Çıkma durumu: Kelime gruplarında ve cümlede, fiilin gösterdiği oluş ve kılışın kendisinden uzaklaştığını göstermek için kullanılan +dan ekini alan ad durumu: ikisin

İkinci Tekil Kişi: Sen kişisini karşılayan birim.

Sertleşme: Sert ünsüzden sonra gelen "c, d, g" ünsüzlerinin "ç, t, k" olması. Benzeşme.