Efsane Terimi Hakkında Bilgiler
Ün salmış, dillere düşmüş olağanüstü olay.
Tabiatüstü özellikler gösteren kişilerin hayatlarının ve olayların anlatıldığı hikayeler. Efsane halkın hayal gücüyle yarattığı "ideal insan tipi"ni verir ve nesilden nesile anlatılır. Efsane ile masallar arasında uygunluk vardır. İki türde de olağanüstü olaylar işlenir. Yalnız efsane daha inandırıcıdır. Bu yönüyle hikaye ve destana yaklaşır.
Efsaneler şöyle ayrılır:
1. Yaradılış efsanesi (Dünyanın yaradılışı, tabiat varlıklarının meydana gelişi, kıyamet günleri.)
2. Tarihi efsaneler.
3. Olağanüstü kişiler, varlıklar ve güçleri konu alan efsaneler.
4. Dini efsaneler.
Türk efsanelerinde kahramanlık, fedakarlık, cesaret, ahlaki davranışlar, sosyal düzene bağlılık, Ahlah'ın kudretine iman, doğruluk, cömertlik, samimiyet gibi konular yer alır. Genç Osman, Boş Beşik, Çakıcı Efe, Çoban Çeşmesi, Gelin Kaya, Cennet Dağı, Kan Kuyusu, Yusufçuk Kuşu gibi efsaneler halk arasında söylenegelmektedir.
Kısa Tanımı: Eski çağlardan beri söylenegelen, olağanüstü olaylara, varlıklara ve kişilere yer veren, konuşma diliyle oluşturulmuş, üslup kaygısından uzak hayalî hikâye ve öyküler, söylence.
Olağanüstü kahramanların hayatlarını ve başlarından geçen olayları anlatan yazı türüdür.
Eski çağlardan beri söylenegelen, olağanüstü varlıkları, olayları konu edinen hayalî hikâye, söylence.
Benzer Tarih Terimleri:
Boy Birliği: 1. Ortak bir atadan türediklerine inanılan toplumsal ve ekonomik ilişkilerinde anaerkil, ataerkil anlayışı uygulayan geleneksel toplulukların, kabilel
Demirperde: Batılı ülkelerin İkinci Dünya Savaşı sonrası girilen "soğuk savaş" döneminde, kendilerini sosyalist blok ülkelerinden ayıran sınıra ve bu ülkelere ve
Redif: Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemlerinde, askerlik görevini yerine getirdikten sonra yedeğe ayrılan 26-32 yaşları arasındaki erkeklere verilen isim.
Seyfiye Sınıfı: Osmanlı Devlet Teşkilatını oluşturan üç ana meslek grubundan biridir.
Osmanlı toplum yapısında "Seyfiye Sınıfı" idari ve askerî silahlı kuvvetlerin y
Baron: Doğrudan doğruya krala veya büyük bir tımar sahibine bağlı derebeyi. Krala 'Yüksek Baron' denirdi. Sonraları yalnız asalet unvanı olarak kullanıldı.
Osmanlıca: XIII.-XX. yüzyıllar arasında Anadolu'da ve Osmanlı İmparatorluğu'nun yayıldığı bütün ülkelerde yazın ve yazışma dili olarak kullanılan, özellikle, XV: