Fıkıh Terimi Hakkında Bilgiler
İslam hukukunda din ve dünya işleri ile ilgili ana kaynaklardan yararlanarak konulmuş olan kuralların bütünü.
İslam hukukudur ve dünya işleri yanında, dinsel görevleri de içine alır. Hanefi Mezhebine göre dört kaynağı vardır. Bunlar:
1. Kitap; Kur'an-ı Kerimdir.
2. Sünnet; Hz. Muhammet'in söz ve davranışlarıdır.
3. İcma; İslam fakihlerinin (fıkıh bilginleri) bir sorun üzerinde görüş birliğine varmalarıdır.
4. Kıyas; Bir hükmün, nitelik ve koşul bakımından ona benzeyen fakat hakkında hüküm bulunmayan başka bir olaya uygulanmasıdır.
1- Kişinin amel yönünden faydasına ve zararına olan şeyleri bilmesidir.
2- Dinde yapılması ve sakınılması lâzım gelen işleri bildiren ilim. İslam Hukuku.
İslam hukuku.
Benzer Kur’an-ı Kerim Terimleri:
Hâşâ: 1. Dine aykırı görülen bir ihtimalden söz edilirken kullanılan bir söz.
2. Bir durum veya davranışın kesinlikle kabul edilmediğini anlatan bir söz.
Teâlâ: Allah’ın yüceliğini belirtmek için isimlerinden hemen sonra bir sıfat gibi kullanılan “yüce olsun, ulu olsun.” anlamlarına gelen övgü sözü.
Mü'min: İman etmiş, İslam Dinine inanmış. Allah'ın varlığına ve birliğine iman eden kimse.
Hâlık: Yaratıcı.
Dârülkur'an: Kur'an-ı Kerim öğretilen ve hafız yetiştirilen okul.
Sistematik: Belli bir sistem üzerine kurulu, yönteme dayalı.