Halkçılık Terimi Hakkında Bilgiler
Fransız edebiyatında, 1929 yılında Leon Lemonnier ve Andre Therive'nin öncülüğünde ortaya çıkan bir edebiyat akımı.
Toplumun bireyleri arasında eşitliği gözetmek, toplum içinde hiç bir kişiye, topluluğa ayrıcalık verilmesini kabul etmemek, bireyleri tek ve eşit bir varlık tanımak, onun yararına çalışmaktır. Atatürkçülüğün altı temel ilkesinden biridir.
Halkçılık, devletin siyasi, ekonomik ve kültürel alandaki hizmetlerin tüm halka yönelik olmasını amaçlayan bir ilkedir. Halkın eşitliğini, refah ve mutluluğunu amaçlar.
Özellikleri:
- Halk devlet yönetimine katılır. Temelinde demokrasi vardır.
- Herkes kanunlar önünde eşit haklara sahiptir.
- Cumhuriyetçiliğin ve milliyetçiliğin doğal bir sonucudur.
- Toplumda sınıf ayrımına karşıdır. Hiçbir kişiye, aileye, zümreye ayrıcalık tanınamaz.
- Eşitlik, dayanışma, sosyal devlet bu ilkeyle ilgilidir.
Benzer Edebiyat Terimleri:
Kalenderi: Saz şairlerinin aruzun mef'ulü mefailü,mefailü feulün kalıplarına göre düzlükleri ve özel bir ezgiyle söyledikleri şiir türü.
Tezkire: Divan edebiyatında divan şairlerinin hayatını ve şiirlerini genellikle subjektif bir bakış açısıyla değerlendiren biyografi türündeki eser.
Halk Edebiyatı: Halk ozanlarının İslamiyetten önceki göçebe kültür döneminin geleneklerini sürdürüp halkın somut yaşamından yola çıkarak oluşturdukları dilsel ürünler
Bedî: Sözü, kulağa hoş gelecek ve ruha heyecan verecek şekilde güzelleştirme yollarını gösteren bilim. İlm-i bedî de denir. Bu isim altında toplanan sanatla
Melodram: İlkçağlarda, özellikle eski Yunan'da kimi bölümlerinde müzik çalınan, yer yer şarkılar serpiştirilmiş sahne yapıtı.
Dükkân: Orta oyununda iş yeri olarak kullanılan dekor.