Mâni Terimi Hakkında Bilgiler
1. Çoğunlukla 7'li hece kalıbıyla söylenen, anonim halk edebiyatının en yaygın ve en küçük nazım biçimi.
2. Anonim halk şiirinin en küçük nazım şekli. Genel olarak yedi heceli ve dört mısradan, aaxa kafiye düzeniyle oluşan şiir.
Genellikle birinci, ikinci ve dördüncü dizeleri uyaklı olan, daha çok hecenin yedili ölçüsüyle söylenen halk şiiri.
Aşırı neşe şeklinde beliren psişik hastalık.
1- Başta aşk olmak üzere hemen her konuda yazılabilen bir halk edebiyatı nazım türü. Çoğunlukla 7 heceli dört dezilek bir bendden meydana gelir. Ama dizeleri 4-5-8-10-14 heceli kalıplarla söylenmiş maniler de vardır. Birinci, ikinci dördüncü dizeler birbirleriyle kafiyeli, üçüncü dize serbesttir. Yani kafiye dizilişi aaxa'dır. Aaaxa düzeninde maniler de var. İlk iki dize hazırlık dizeleridir. Son iki dize ile anlam bağlantısı yoktur. Asıl anlatılmak istenen son iki dizede verilir.
2- Engel.
Benzer Edebiyat Terimleri:
Mensur: Düz yazı
Berceste: Öz, güzel, latif, ince anlamlı, kolayca hatırlanan, yapısı sağlam dize ya da beyit. Dize için daha çok mısra-ı berceste, beyit için de beyt-i berceste
Tecelli: Bildirme, görünme. Tasavvuf düşüncesine ve bu düşünüşü benimsemiş kimselere göre gördüğümüz her şey Tanrı'nın bir tecellisidir.
Tezkire: Divan edebiyatında divan şairlerinin hayatını ve şiirlerini genellikle subjektif bir bakış açısıyla değerlendiren biyografi türündeki eser.
Sav: İslamiyet öncesinde, destan dönemi Türk edebiyatında atasözlerine verilen ad.
İhtira: Daha önce hiçbir şairin kullanmadığı sözcük, deyim ve üslupları tanımlar.