Mâni Terimi Hakkında Bilgiler
1. Çoğunlukla 7'li hece kalıbıyla söylenen, anonim halk edebiyatının en yaygın ve en küçük nazım biçimi.
2. Anonim halk şiirinin en küçük nazım şekli. Genel olarak yedi heceli ve dört mısradan, aaxa kafiye düzeniyle oluşan şiir.
Genellikle birinci, ikinci ve dördüncü dizeleri uyaklı olan, daha çok hecenin yedili ölçüsüyle söylenen halk şiiri.
Aşırı neşe şeklinde beliren psişik hastalık.
1- Başta aşk olmak üzere hemen her konuda yazılabilen bir halk edebiyatı nazım türü. Çoğunlukla 7 heceli dört dezilek bir bendden meydana gelir. Ama dizeleri 4-5-8-10-14 heceli kalıplarla söylenmiş maniler de vardır. Birinci, ikinci dördüncü dizeler birbirleriyle kafiyeli, üçüncü dize serbesttir. Yani kafiye dizilişi aaxa'dır. Aaaxa düzeninde maniler de var. İlk iki dize hazırlık dizeleridir. Son iki dize ile anlam bağlantısı yoktur. Asıl anlatılmak istenen son iki dizede verilir.
2- Engel.
Benzer Edebiyat Terimleri:
Itnab: Gereksiz yere sözü uzatma.
Asalet: Edebi eserlerde terbiye dışı, çirkin, bayağı, müstehcen ve galiz sayılan sözcüklerden kaçınmak. Edeb-i kelam ya da mümtaziyet de denir. Tersi eserlere
Fesâd-I Telif: Söz veya yazıda anlamın anlaşılmayacak kadar karışık olması.
Selâset: Bir yazıda cümle ve kelimelerin akıcı, âhenkli, kolay ve anlaşılır olması. Selâset, sözüklerin birbirine uygun seçilmesiyle sağlanır.
Âşık: Bir kimseye ya da bir şeye karşı aşırı sevgi ve bağlılık duyan, vurgun, tutkun kimse, halk ozanı, saz şairi.
Mürsel Mecaz (Düz Değişmece): Benzetme amacı güdülmeden ya da benzetme ilgisi bulunmaksızın bir sözün başka bir söz yerine kullanılması sanatı.