Meddah Nedir? Meddah Hakkında Kısaca Bilgi

Meddah Terimi Hakkında Bilgiler

Edebiyat Terimi Olarak Meddah:
1. Geleneksel Türk Tiyatrosu'nda taklitlerle hikayeler anlatan halk sanatçısı. Tek kişilik tiyatro çeşidi.

2. Methedici, övücü. Geleneksel Türk tiyatrosunda taklitler yapıp hoş hikâyeler anlatarak halkı eğlendiren ve güncel olayları sahnede işleyen sanatçı.

 

Tiyatro Terimi Olarak Meddah:
Dramatik öykü anlatıcı. Arabisatan'da Hz. Peygamber'i ve ailesini olduğu kadar, hükümdar ve kahramanların da övgüsü yapmak olarak yer alan Meddahlık, Türkiye'de kendine özgü bir tiyatro sanatı türü olmuştur. Meddahlar'ın dağarcıklarında yalnızca görülebilir değil, İslam kaynaklarına dayanan dinsel konular, İran kaynaklarına dayana efsane, destan ve Şehnameler; Türk hikaye, masal ve efsaneleri, romanlar ile tiyatro oyunları da bulunmaktaydı. Genellikle Ramazan akşamlarında, kahvehane gibi kapalı yerlerde ve halkın içinde gösterilerini gerçekleştiren Meddah'ın hem başlık yerine kullanmak için, hem de türlü ses ve ağız taklitleri yapmak için omzuna astığı geniş bir mendil, elinde de oyunu başlatma, izleyiciyi sessizliğe çağırma ve saz, süpürge, tüfek, at, vb. yerine kullanmak için bir sopa vardı. Anlatılarına şiirler, tekerlemeler ve kalıplı sözlerle başlayan Meddahlar, anlattıklarının üslubunu taklitli bir anlatıya ya da temsile uygulayarak, "tek kişilik gösteri"lerini sunar, yine kalıplı sözlerle gösterilerini bitirirlerdi. Günümüzde Meddahlığı yeniden çeşitli biçimler altında yaşatma eylemlerine tanık olunmaktadır.

 

Benzer Edebiyat Terimleri:

İlmam: Bir şairin, başka bir şairin şiirini biraz değiştirerek sahiplenmesi. Örnek: Şâdî-i vuslat niçin tahammîl-i nâz eyler bana Rind-i şâdî-düşmenim

Pürizm: Dilde arıcılık.

Alıntı: Öne sürülen bir savı ya da düşünceyi açmak, geliştirmek için o sav ya da düşüncenin ilgili olduğu alanda tanınmış bir kimsenin söylediği bir sözle pek

Divan Şiiri: Klasik Türk edebiyatında yazılan şiirler.

Gezi Yazısı: Gezilip görülen yerlerin ilginç yönlerinin anlatıldığı düzyazı biçimi.

Semai: 1. Türk halk edebiyatında koşmadan sonra özellikle âşık edebiyatında en çok kullanılan, hece ölçüsünün 8 heceli kalıbıyla söylenen, kendilerine özgü a