Mihrap Nedir? Mihrap Hakkında Kısaca Bilgi

Mihrap Terimi Hakkında Bilgiler

Sosyal Bilgiler Terimi Olarak Mihrap:
Cami, mescit vb. yerlerde Kâbe yönünü gösteren, duvarda bulunan ve imama ayrılmış olan oyuk veya girintili yer.

 

Osmanlı Türkçesi Terimi Olarak Mihrap:
Camilerde kıble yönünde bulunan ve imama ayrılmış olan oyuk veya girintili yer.

 

Tarih Terimi Olarak Mihrap:
Cami ve mescitlerin içinde Kâbe yönünü belirten, binanın o yöndeki duvarında bulunan ve imama ayrılmış olan oyuk ya da girintili yerdir.

 

Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Terimi Olarak Mihrap:
Cami, mescid ve namazgâhlarda kıble yönünde bulunan ve İmam-Hatibin namaz kılarken durduğu oyuk veya girintili yer.

 

Arkeoloji Terimi Olarak Mihrap:
Cami ve mescitler ile namazgâhlarda kıble yönünde belirleyici mimari öğe. ımamın önünde durduğu bölüm. Genellikle etrafı çerçevelenmiş, duvarda küçük bir girinti biçiminde yapılmıştır.

 

Sanat Terimi Olarak Mihrap:
Cami ve mescitler ile namazgâhlarda kıble yönünde belirleyici mimari öğe. İmamın önünde durduğu bölümdür. Genellikle etrafı çerçevelenmiş, duvarda küçük bir girinti biçiminde yapılmıştır.

 

Genel Türkçe Terimi Olarak Mihrap:
Cami, mescit gibi yerlerde Kâbe yönünü gösteren, duvarda bulunan ve imama ayrılmış olan oyuk veya girintili yer.

 

Kur’an-ı Kerim Terimi Olarak Mihrap:
Cami ve mescitlerde kıble yönünde bulunan ve imamın namaz kıldırırken önünde durduğu genellikle oyuk ve girintili bölümü.

 

Benzer Sosyal Bilgiler Terimleri:

Bilinçli: Kendi gerçekleştirdiği davranış, söz, hareket, gibi etkinliğinin farkında olan, şuurlu.

Subaşı: Osmanlılarda kapı kulu süvarileri arasından, savaş zamanı güvenlik işlerine bakmak, barış zamanı da vergi toplamak işleri için ayrılan kimse.

Marş: Bir toplumu simgelemek için düzenlenmiş müzik.

Kooperatif: 1. Ortaklarının gereksinimlerini uygun şartlarda elde etmelerini sağlamak amacıyla kurulan ortaklık. 2. Üreticilerin, aracıyı ortadan çıkararak ürünl

Tutum: Giderin gelirden fazla olmaması için çalışma ve harcamaları kısma.

Mâni: Genellikle birinci, ikinci ve dördüncü dizeleri uyaklı olan, daha çok hecenin yedili ölçüsüyle söylenen halk şiiri.