Minyatür Terimi Hakkında Bilgiler
Çoğunlukla eski yazma kitaplarda görülen ışık, gölge ve oylum duygusu, yansıtılmayan küçük, renkli resim sanatı.
1. Eski el yazısı kitapları süslemek için sulu boya ile yapılan ince, renkli resimler. (Minyatürün kendine özgü bir üslûbu vardı. Geçmişin kıyafetini en iyi yansıtan belgeler minyatürlerdir)
2. Işık gölge ve oylum duygusu yansıtılmayan, küçük ve çok renkli resim sanatıdır.
3. Çoğunlukla eski yazma kitaplarda görülen, ışık, gölge ve hacim duygusu yansıtılmayan küçük, renkli resim sanatı.
Kâğıt, parşömen, fildişi gibi malzemeler üzerine küçük boyutlu resim yapma tekniği.
Yazma kitaplarda bulunan, ince bir sanatla işlenen, küçük renkli resimlere verilen ad.
1- Latince miniare (kırmızı ile boyama)'den kaynaklanan İtalyanca miniaturedan Fransızca'ya, oradan da Türkçe'ye girmiştir. Osmanlıca'da minyatüre 'Nakış', ustasına da 'Nakkaş' denir.
Minyatür, geniş anlamıyla el yazmalarına metni aydınlatmak amacıyla yerleştirilen açıklayıcı resimlerdir.
2- Çoğunlukla eski el yazma kitaplarda bulunan küçük, renkli resim sanatı tekniği.
3- Ortaçağ Avrupa'sında el yazması kitapların bölüm başlarındaki ilk harfler minium denilen maden kırmızısı (sülüğen) ile boyanıp süslenirdi. Daha sonraları kitapları süslemek için yapılan resimlere de bu ad verilmiştir.
Çoğunlukla eski yazma kitaplarda görülen, ışık, gölge ve hacim duygusu yansıtılmayan küçük, renkli resim sanatı ya da bir şeyin küçük ölçekte kopyası veya benzeri.
El yazması kitapları süslemek için sulu boya ile yapılan ve metindeki olayları yansıtan figüratif resimlere verilen ad. İtalyanca "minature" kelimesinden alınmadır. Türkçe'de küçük nakış anlamına hurda nakış denilmiştir.
Minyatür (kitap resmi) şarkın resim tarzıdır. Minyatür sanatında en ileri giden ülke İran olmuştur. Fakat Türk sanatçıları da kendi üsluplarında nefis örnekler vermişlerdir. Osmanlılarda Fatih zamanından itibaren kitaplara minyatür yapılmağa başlanmıştır. Bunda Padişah'ın sanat ve resme olan ilgisi etkili olmuştur. Minyatür 18. yüzyıl sonlarına kadar devam etmiş, sonra resim sanatımız batıya dönmüştür.
Minyatürde figürler birbirini kapatmayacak şekilde üst üste dizilir; geride kalan figürler kâğıdın üst tarafında gösterilir; perspektif yoktur; insan figürleri önemlerine uygun irilikte yapılır; manzaradan uzaklığı renk ve boy oranı ile belirtilmez; en ince ayrıntı dahi minyatürde gösterilir; renkler ışık gölgesiz ve düz olarak sürülür. Toprak boya kullanılır. Boya sabit olsun diye XVIII. yüzyıla kadar yumurta sarısı katılmış fakat kuruduktan sonra boya yeniden kullanılmadığı için yumurta sarısı yerine (içine bir damla saf pekmez veya iki damla üzüm suyu karıştırılarak) tutkal kullanılmıştır. Minyatürlerdeki akarsular ise gümüş suyu (b.bk.) ile yapılmıştır.
Kitap resimleri, Hint kâğıdı, aharlı kâğıt veya parşömene yapılır. Boyalar üç aylık beyaz kedinin ense tüyünden yapılma fırça ile sürülür, bir tek tüy veya samur kılı ile ince hatlar çizilir. Konu, önce ince fırça ve uhra denilen kiremit rengi boya ile desen hâlinde bir kâğıda çizilir. Altın, boya sürülmeden önce kullanılmalıdır. Boyadan sonra Çin mürekkebi ile ince ayrıntılar tamamlanır.
1. Çoğunlukla eski el yazması kitaplarda görülen, ışık, gölge ve hacim duygusu yansıtılmayan küçük, renkli resim sanatı.
2. Bu biçimde yapılmış küçük resim.
Benzer Genel Türkçe Terimleri:
Lam: Mikroskopta incelenecek olan maddenin üzerine konulduğu dar, uzun cam parçası.
Toraman: Yaşına göre fazla gelişmiş, iri yapılı genç.
"Yanındaki toraman da kim?"
"İki toraman sizin eve doğru gidiyordu."
Kerpiç: Duvar örmekte kullanılmak için kalıplara dökülüp güneşte kurutulmuş saman ve balçık karışımı ilkel tuğla.
Havadis: İlgiyle karşılanabilecek haber.
"Bu havadis doğru değil."
"Sana bu havadisi kim verdi?"
"Çoktandır senden bir havadis alamadık."
Yemiş: Türkçe karşılığı incirdir.
Hicabe: Perde, örtü, Allah ile kul arasındaki perde.