Mülkiyet Terimi Hakkında Bilgiler
Sahiplik.
Sahiplik. Kendisinin olan bir şeyi yasa çerçevesinde istediği gibi kullanabilme hakkı.
Kendisinin olan bir şeyi yasa çerçevesinde istediği gibi kullanabilme hakkı.
Medeni Kanun, taşınır ve taşınmaz eşyayı niteliklerine uygun bir mülkiyet düzeni içinde sınıflandırmış ve ona göre hükümler getirmiştir.
Medeni Kanunun 704-761. maddeleri taşınmaz mülkiyetini, 762-778. maddeleri menkul mülkiyetini düzenlemiştir.
Mülkiyet hakkı; ona sahip olana, hakkın konusu olan eşya üzerinde, kanunun çizdiği sınırlar içinde dilediği gibi tasarruf etmek yetkisini veren en geniş ayni haktır.
Anayasanın mülkiyet hakkını düzenleyen 36. maddesi şöyledir: “Herkes mülkiyet ve miras haklarına sahiptir. Bu haklar, ancak kamu yararı amacıyla, kanunla sınırlanabilir. Mülkiyet hakkının kullanılması toplum yararına aykırı olamaz.”
Mülkiyet hakkı; sahibine, mülkiyet konusu şeyi (eşyayı) elinde bulundurma (zilyetlik), kullanma, şeklini değiştirme, eşyanın ürün ve gelirinden yararlanma, eşyayı ayırma (ifraz), eşya üzerinde hukuki ve maddi tasarrufta bulunma (onu başkasına devir ve tüketme) gibi haklar verir. Fakat bununla beraber, mülkiyet hakkı malike külfetler de yüklemektedir. Örneğin, vergilerini ödemek gibi.
Kısa tanımı ile mülkiyet; Sahibine hakkın konusu mal üzerinde kullanma, yararlanma, tasarruf ve onu tüketme gibi en geniş yetkileri veren ve bir kısım ödevler (vergi gibi) yükleyen, herkese karşı ileri sürülebilen mutlak bir ayni haktır.
Benzer Kur’an-ı Kerim Terimleri:
Sarf: Dilbilgisi, yapı bilgisi.
Vesvese: 1. Fısıltı, gizlice konuşma, şüphe, kuruntu, işkil, evham. Şeytanın aldatması veya kötü insanların etkisiyle kalbe gelen şeytani düşünce, iç karışıklı
Büyü: Tabiat kanunlarına aykırı sonuçlar elde etmek iddiasında olanların başvurdukları gizli işlem ve davranışlara verilen genel ad, efsun, sihir.
Sulh: İki kişi veya iki grup arasındaki anlaşmazlığın, davanın veya savaşın sona ermesi işin yapılan anlaşma, barış.
Furkan: Hak ile batılı birbirinden ayıran. İyi ile kötüyü, doğru ile yanlışı fark edip ayıran.
Heva: Arzu, istek, meyletme. Kişinin, dinini dikkate almaksızın arzuladığı şeylere yönetmesi. Kişinin, akıl ve dince kötü görülen şeylere karşı eğilimi.