Onlu Teşkilat Terimi Hakkında Bilgiler
Tarihte düzenli ilk Türk ordusunu Mete Han MÖ 209'da kurmuştur. Mete Han'ın ordusunda, 10 000 atlıdan oluşan en büyük birlik "tümen" olarak adlandırılmıştır. Tümenler binlere, binler yüzlere, yüzler onlara ayrılmış, her birinin başına tümenbaşı, binbaşı, yüzbaşı ve onbaşı rütbelerine sahip komutanlar görevlendirilmiştir. Mete Han'ın kurduğu bu sisteme onlu teşkilat adı verilmiştir.
Onlu teşkilat, günümüze kadar hüküm süren diğer Türk devletleri ile süregelmiştir.
Asya Hunları, Avrupa Hunları, Kök Türkler, Selçuklular ve Osmanlılar Dönemi'nde Türk ordusu bu sistem sayesinde dünyanın sayılı ordularından birisi olmuştur. Ayrıca geçmişten günümüze dünyadaki modern ordular, bu onlu teşkilatı temel alarak ordularını bu şekil düzenlemiştir.
Türk toplumlarındaki onlu teşkilatın sosyal ve idari açıdan iki önemli işlevi vardır. Bunlardan biri devlet güçlerinin tümü (boy, soy gibi) ayrımlara bakılmadan onlu sisteme göre bölünmüş ve merkezden atanan komutanlar aracılığı ile hükümdara
bağlanmıştır. Böylece herkesin birbirine yardımcı olduğu bir millet birliği meydana getirilmiştir. İkinci işlevi de devletin bütün idarecileri, aynı zamanda asker oldukları için ordunun görev ciddiyeti sivil ve idari yapıya yansımıştır. Böylece
devletin askerî disiplin içinde çalışması temin edilmiş ve bu durum Türklere neden ordu-millet denildiğini de açıklamıştır.
Kaynak: Tarih 9 Ders Kitabı (MEB)
Benzer Tarih Terimleri:
Şövalye: 1. Avrupa'da, derebeylik düzeninde soyluluk sanlarının en alt derecesi, atlı savaşçı.
2. Orta Çağ Avrupa'sında kahraman kabul edilen kişilere veril
Babıâli: 1- XVIII. yüzyıldan itibaren Osmanlı hükümetine ve bürokrasisine verilen isim.
2- Büyük kapı. Osmanlılarda Sadrazamlık (Başbakanlık), Reis-ül Kütta
Otuz Yıl Savaşları: 1618 ile 1648 yılları arasında Kutsal Roma Germen İmparatorluğu içindeki Katolik ve Protestan prensliklerinin birbiriyle mücadelesiyle başladı. Diğer
Yakın Çağ: 1789 Fransız İhtilali ile başlayıp, günümüze kadar sürer.
Vahiy: Dinî inanışa göre Allah tarafından bir düşüncenin ya da buyruğun peygambere bildirilmesi.
Kün: Halk