(1868 İstanbul - 1944 Paris) son Osmanlı halifesi. Padişah Abdülaziz'in oğludur. İkinci Meşrutiyet'e (1908) kadar sarayda kapalı bir hayat yaşadı. Düzenli bir eğitim ve öğretim görmedi. Güzel sanatlara ve özellikle resme meraklıydı. Türkiye Büyük Millet Meclisi, 1 Kasım 1922'de çıkardığı bir kanunla saltanatı kaldırınca. Padişah Vahideddin (VI. Mehmet), bir İngiliz savaş gemisiyle İstanbul'dan gizlice ayrıldı ve yurt dışına gitti. Bunun üzerine, Büyük Millet Meclisi, Abdülmecit Efendi'yi halife seçti (18 Kasım 1922). Abdülmecit, yalnız Müslümanlar'ın din başkanı olacak, devlet işlerine karışmayacaktı. Fakat Abdülmecit Efendi, Büyük Millet Meclisi'nin isteklerine uygun olarak hareket etmedi. Kendisinin devlet başkanlığına getirilmesini uygun görenler de vardı. Cumhuriyet'in 29 Ekim 1923'te ilânından sonra halifeliğin kaldırılması gecikmedi. 3 Mart 1924'te kabul edilen bir kanunla halifelik kaldırıldı; Osmanlı soyundan olanların yurt dışına çıkarılmaları kararlaştırıldı. Bunun üzerine Abdülmecit Efendi, yakınlarıyla birlikte Avrupa'ya gitti. Paris'te öldü.