Alphonse Daudet Kimdir? Hakkında Bilgi

(1840 Nimes-1897 Paris), Fransız yazarı. Sonradan yoksul düşmüş bir fabrika sahibinin oğludur. Güney Fransa'da mutlu bir çocukluk geçirdi. Yazar olabilmek amacıyla Paris'e gitti (1857). Gazetelerde çıkan öyküleriyle tanındı. Figaro gazetesinin sahibi olan Morny Dükü'nün özel sekreteri oldu (1860) ve yazarlığını geliştirmek konusunda ondan büyük destek gördü. Morny'nin ölümü üzerine serbest yazarlığa başladı (1865). Her ikisi de daha sonra yazarlığı meslek olarak seçen iki oğlu oldu. "Les Lettres de mon Moulin" (Değirmenimden Mektuplar, 1868) adlı yapıtıyla ün kazandı. Zamanının en başarılı yazarlarından olan Daudet'nin yapıtları, konuları bakımından Provence ve Paris'te geçenler olmak üzere ikiye ayrılır. Provence, onun doğduğu ve çocukluğunu geçirdiği yöredir. Sevimli ve ince bir alay, gerçekçi bir teknik ve canlı bir üslup, yapıtlarının özgün yanını oluşturur. Daudet, ortamı ve yerel renkleri yansıtırken doğaya bağlılığıyla gerçekçidir, ancak insani sıcaklığı ve kahramanlarına gösterdiği duygusal ilgi, onu çağdaş doğalcı yazarlardan ayırır. İlk romanı olan "Le Petit Chose" (Küçük Şey, 1868) lise anılarına dayanır ve dokunaklı bir dille yatılı okul yaşantısını ve bir ailenin zor günlerini anlatır. "Değirmenimden Mektuplar", Provence'ı yerel renkliliği içersinde sergileyen, hoş ve hafif bir üslupla yazılmış öykülerden oluşur. Yazarın bu yapıtının yanı sıra en ünlü ve günümüzde de en çok okunan yapıtlarından biri "Tartarin de Tarascon"dur (Tarasconlu Tartarin, 1872). Bu romanın başkahramanı, Tarascon kasabasının ünlü bir kişisi Tartarin, anlattığı şaşırtıcı ve hayali öykülere inandırıcılık kazandırmak için gerçek serüvenlere atılmak zorunda kalan sevimli bir palavracıdır. Kırk öyküden oluşan "Contes du Lundi"nin (Pazartesi Öyküleri, 1873) büyük bir bölümü, Daudet'nin katıldığı Fransız-Alman Savaşı sırasındaki izlenimlerine dayanan, insanı zayıf ve güçlü yönleriyle sergileyen trajikomik öykülerdir. Paris'te geçen romanları, Zola ve Flaubert gibi yazarların etkisini gösteren, bir ölçüde doğalcı yapıtlardır. Bu dönemin en iyi ürünlerinden biri, genç bir erkekle tutkulu bir kadının ilişkisini konu alan ve geniş psikolojik çözümlemelere yer veren "Sapho" (1884) adlı romanıdır. Öbür başlıca yapıtları: "L'Arlésienne" (Arlésli Kız), "Jack" (1876), "Le Nabab" (Zengin, 1877), "L'İmmortel" (Ölümsüz Adam, 1888), "Souvenir d'un Homme de Lettres" (Bir Edebiyatçının Anıları, 1888), "Notes sur Ma Vie" (Yaşamım Üzerine Notlar, 1899), "Premier Voyage, Premier Mensonge" (İlk Yolculuk, İlk Yalan, 1900).