Karbon elementinin allotroplarından biri. Elmasın saf karbon olduğunu, 1814 yılında Davy saptamıştır. Doğada yer altında ergimiş metallere bağlı olarak ya da bu minerallerin erozyonu sonucu oluşan kumlarda rastlanır. En çok Güney Afrika Cumhuriyeti, Tanzanya ve ABD'de kimberlit adı verilen kayaçlarda, ayrıca Brezilya, Zaire, Sierra Leone ve Hindistan'daki alüvyal yataklarda bulunur. Elmas, bilinen en sert cisimdir. Sertliği kristalinin konumuna bağlı olarak biraz değişir. Bu yüzden elmas ancak başka bir elmasla kesilir. Kimyaca aktif değildir. Kırılma indisi 2,41 olup ışığı bütün yüzeylerine yansıtır. Bu, elmasa ışıldama özelliği kazandırır. Elektriği iletmez, ısıyı çok iyi iletir. Renksiz olmakla birlikte sarımtırak, kahverengi, kırmızı hatta siyah renkte olabilir. Optik ve mekanik özellikleri, ayrıca ender oluşu nedeniyle çok değerli bir taştır. Doğal elmas kristalleri işlenip süs olarak kullanılırlar. Koyu renkli elmaslar ise daha çok kesici aletler, matkap, zımpara vb. yapımında kullanılır. Bu araçlardan çok sert cisimlerin kesilip işlenmesinde yararlanılır. Yapay elmas üretimi birçok kez denenmiştir. İlk kez 1887'de Moisson 3.500°C'ta ergimiş demirkarbon karışımını âni olarak soğutup oluşan basıncın etkisiyle siyah renkli saydam elmas taneleri elde etti. 1936'da ise J. W. Herskey aynı işlemle 2x1x1 mm boyutlarında iyi kalite bir elmas elde etmeyi başardı. Günümüzde özellikle ABD'de yapay elmas üretilmektedir.
